روزنامه ی امریکایی نیویورک تایمز در مقاله ای که ۷ ژانویه ۲۰۰۹ منتشر کرد، حقایقی را درمورد غزه و جنگ اسراییل و حماس در غزه بازگو کرد که بسیار با آنچه تاکنون در رسانه های مختلف در این روزها بازتاب داده می شوند، متفاوت است. متن زیر ترجمه ای است از این مقاله.
تقریبا همه ی آنچه شما از غزه می دانید اشتباه است. در زیر حقایقی از غزه و حمله ی اسراییل به نوار غزه را خواهید دید که کمت در رسانه ها انعکاس داده می شوند.
۱- درمورد مردم غزه:
اکثریت مردم غزه نه به اختیار خود، بلکه به اجبار در این منطقه سکنی گزیده اند. بسیاری از جمعیت ۱٫۵ میلیونی غزه که به زحمت در سرزمینی با مساحتی کمتر از ۳۶۰ کیلومتر مربع اسکان داده شده اند در اصل به شهرها و روستاهای خارج از غزه تعلق دارند. شهرهایی مثل اشکلون و برشبا. آنها به اجبار توسط ارتش اسراییل به غزه کوچانده شدند.
۲- درمورد اشغال غزه:
مردم غزه از زمان جنگهای شش روزه ی سال ۱۹۶۷ تحت اشغال اسراییل زندگی کرده اند. به باور بسیاری از مردم، علی رغم خروج نیروهای اسراییلی از نوار غزه در سال ۲۰۰۵، این کشور همچنان یک نیروی اشغالگر در غزه محسوب می شود. چرا که اسراییل همچنان راه های دسترسی، صادرات و واردات غزه را در اختیار خود دارد. اسراییل بر هر آنچه از طریق آسمان و دریا به غزه وارد و از آن خارج می شود نظارت دارد. نیروهای اسراییلی هر وقت تمایل داشته باشند می توانند وارد نوار غزه بشوند. لازم به ذکر است که بر اساس معاهده ی چهارم ژنو، اسراییل به عنوان نیروی اشغالگر مسوولیت رفاه مردم غیرنظامی را بر عهده دارد.
۳- درمورد محاصره نوار غزه:
محاصره ی نوار غزه، که با حمایت امریکا و اتحادیه اروپا انجام شده است، پس از پیروزی حماس در انتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین در ژانویه ۲۰۰۶ شدیدتر شد. سوخت، الکتریسیته، واردات، صادرات و رفت و آمد مردم به و از نوار غزه به قدری دچار مشکل شده است، که سلامتی مردم، سیستم فاضلاب، و حمل و نقل را با تهدیدهای جدی مواجه کرده است.
محاصره ی غزه توسط اسراییل منجر بیکاری، فقر مطلق، و سوء تغذیه ی ساکنان آن شده است. این مشکلات، ارمغان حمایتهای ضمنی سازمان ملل متحد از مجازات شهروندان غیرنظامی است. کسانی که فقط می خواهند از حقوق دموکراتیک برخوردار باشند.
تصویر از: New York Times
۴- درمورد آتش بس:
لغو محاصره، به همراه توقف پرتاب راکت، یکی از کلیدی ترین واژه های آتش بس ماه ژوئن بین اسراییل و حماس بود. این توافق منجر به کاهش چشمگیر راکتهای حماس از صدها راکت در ماه می و ژوئن به تنها ۲۰ راکت در ۴ ماه پس از آن شد. (بر طبق آمار و ارقام دولت اسراییل). این آتش بس تنها زمانی شکسته شد که نیروهای اسراییلی حمله ی همه جانبه ی هوایی و زمینی خود را علیه حماس در اوایل ماه نوامبر آغاز کردند. شش تن از نیروهای حماس در این حملات کشته شدند.
۵- درمورد جنایات جنگی:
کشتن شهروندان غیرنظامی، چه توسط حماس و چه توسط اسراییل، می تواند جنایت جنگی قلمداد شود. جان هر انسانی ارزشمند است. اما آمار و ارقام در این مورد بسیار گویا هستند. تقریبا ۷۰۰ فلسطینی که اغلب آنان شهروندان عادی و غیرنظامیان هستند، از لحظه ی شروع درگیریها در پایان سال گذشته کشته شده اند. در مقابل، تنها ۱۲ اسراییلی در طی همین مدت کشته شده اند. بدون شک مذاکره راه موثرتری برای مقابله با راکت پراکنی و خشونت است. اگر اسراییل به مفاد موافقت نامه ی آتش بس در ماه ژوئن پایبند بود و بر طبق آن به محاصره ی نوار غزه پایان داده بود، شاید امروز ما شاهد این درگیریها نبودیم.
***
جنگی که ما امروز در غزه نظاره گر آن هستیم، در واقع هیچ ارتباطی با راکتها [ی حماس] ندارد. همان طور که هیچ ارتباطی به سیاست مهار حماس توسط اسراییل ندارد. بر خلاف آن چه رسانه های اسراییلی شاید به شما باورانده اند.
شاید سخنان افشاگرانه ی موشا یالون در سال ۲۰۰۲، که در آن زمان سرپرست نیروهای دفاعی اسراییل بود، جالبتر باشد. وی گفت:
فلسطینیها باید مجبور به درک این حقیقت با گوشت و پوستشان شوند که آنها بی تردید مردمانی شکست خورده هستند.
ببینید:
تلگراف: سیاستمداران اسراییلی درمورد حملاتشان به غزه دروغ می گویند (۲۹/۱۲/۲۰۰۸ )
وبلاگ بامدادی: پنج دروغ بزرگ اسرائیل درباره‌ی حمله به غزه که ترجمه ای است از این مطلب (۰۴/۰۱/۲۰۰۹)
روز پنجشنبه چهارم دسامبر ۲۰۰۸، نیروهای پلیس اسراییلی طی یک حمله ی شدید ساکنان تعدادی از شهرکهای یهودی نشین را به زور از خانه هایشان بیرون کردند. این افرد کسانی بودند که در مقابل اخطارهای پیشین دولت اسراییل مببنی بر تخلیه ی خانه هایشان مقاومت می کردند. این اقدام دولت اسراییل بر مبنای حکم دادگاه قضایی عالی این کشور صورت گرفته بود.
هفته نامه ی امریکایی تایم
روزنامه ی بریتانیایی تایمز برای نخستین بار 