موسسه غیرانتفاعی خانه آزادی (Freedom House) فهرستی از غیرآزادترین مناطق دنیا را در مجله سیاست خارجی (فارین پالیسی) منتشر کرده است.

معمولا قبل از مواجهه با چنین فهرستهایی تلاش می‌کنم بدون پیش داوری مطلب را بخوانم. بدون این که بدبینانه پیش‌بینی کنم با توجه به خاستگاه موسسه یا رسانه منتشر کننده، چه نامهایی را در فهرست خواهم دید و چه نامهایی را نخواهم دید. اما جالب اینجاست که با توجه به گرایش سیاسی رسانه در اغلب موارد نویسنده ناامیدم نمی‌کند و معمولا آن چه را در گزارش می‌یابم که انتظار داشتم!
Freedom House

این فهرست هم البته لبخند تلخی را که انتظار داشتم بر لبم نشاند. توصیه می‌کنم قبل از خواندن ادامه این مطلب، دوباره به فهرست بیست گانه «خانه آزادی» نگاهی بیندازید و ببینید آیا جای خالی منطقه‌ای در این فهرست شما را هم شگفت زده می‌کند؟

کره شمالی | برمه | گینه استوایی | لیبی | سومالی | سودان | ترکمنستان | ازبکستان | تبت | بلاروس | چاد | چین | کوبا | اریتره | لائوس | عربستان سعودی | سوریه | گینه | صحرای غربی (مراکش) | اوستیای جنوبی

پیدا کردید؟ بیشتر راهنمایی می‌کنم:

در این فهرست خبری از منطقه ای نیست که از سه سال قبل تحت شدیدترین محاصره توسط کشورهای همسایه است. محاصره این منطقه از ممنوعیت عبور و مرور شروع شد و هم اکنون به ممنوعیت ورود دارو و غذا گسترش پیدا کرده است. اکثر خانه های این منطقه تقریبا ۸ ساعت در روز برق ندارد. سیستم فاضلاب آن تقریبا از کار افتاده است و محاصره کنندگان اجازه ورود تاسیسات برای تعمیر آن را نمی‌دهند. گزارش عفو بین الملل می‌گوید ۹۰ تا ۹۵ درصد آب آشامیدنی خانه های این منطقه آلوده است، حتی آب درون بطریهای آشامیدنی.
گزارشی از سازمان ملل متحد نشان می‌دهد تقریبا نیمی از امکانات بهداشتی این منطقه که به زعم «خانه آزادی» هنوز در آن نسیم آزادی می‌وزد در جنگ سه سال پیش در مقابل یکی از قدرتمندترین ارتشهای دنیا نابود شده است.

گزارش دیگری از سازمان ملل متحد تخمین می‌زند بیش از ۶۰ درصد جمعیت یک و نیم میلیونی این منطقه غذای کافی ندارند و ۱۰ درصد آنها از سو تغذیه رنج می‌برند.
همه‌ی این واقعیتها و حقایق بسیار دیگری درباره این منطقه که پیدا کردن آنها اصلا دشوار نیست از دید خانه آزادی مخفی مانده است. نویسنده این گزارش در حالی «نوار غزه» را جزء ۲۰ منطقه غیرآزاد دنیا به حساب نمی‌آورد که چین، سوریه و کوبا را در این فهرست جا داده است. آیا برای مقایسه آزادی در نوار غزه و چین، سوریه، و کوبا باید دلیلی ارائه شود؟

راستی اگر وزارت خارجه آمریکا گزارشی با عنوان «کشورهای دشمن آمریکا» منتشر می‌کرد، چه تفاوت عمده‌ای با این گزارش «خانه آزادی» می‌داشت؟

پی‌نوشت:
ایران در این فهرست وجود ندارد. نه این که فکر کنید چون ایرانی هستم از نبودن ایران در این فهرست خوشحالم و یا فکر می‌کنم ایران کشور آزادی است. به هیچ وجه. نه آزادی در ایران به اندازه ای است که بتوان به آن افتخار کرد و نه الزاما بودن یا نبودن در چنین فهرستهایی باید به حس میهن دوستی ما گره بخورد. نبودن ایران در این فهرست را تنها به یک دلیل ساده مثبت می‌دانم که آزادی در ایران در مقایسه با کشورهای موجود در این فهرست قطعا بیشتر است و یقینا بیشتر از عربستان سعودی که در این فهرست وجود دارد. پس علی رغم فعالیتهای این موسسه علیه دولت ایران، نبودن نام ایران در این فهرست منصفانه به نظر می‌رسد.

درباره فهرست ده دیکتاتور دنیا که در فارین پالیسی منتشر شده بود کلیک کنید