۱- اگرچه فقط هشت کشور سلاح هسته ای دارند، این کشورها تقریبا نیمی از جمعیت جهان را در خود جا داده اند

پیش از پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای، پنج کشور آمریکا، روسیه، بریتانیا، فرانسه، و چین بمب اتم داشتند. پس از پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای سه کشور هند، پاکستان، و کره شمالی به بمب اتم دست پیدا کردند. در حالی که هند و پاکستان هیچ وقت عضو پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای نشده اند، کره شمالی تا سال ۲۰۰۳ عضو این پیمان بود. هم اکنون ۱۸۹ کشور عضو پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای هستند. جمعیت این هشت کشور تقریبا ۴۶ درصد جمعیت جهان است.
آفریقای جنوبی تنها کشوری است که پس از دستیابی به سلاح هسته ای، پیش از عضویت در پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای به طور داوطلبانه تاسیسات سلاح هسته ای خود را نابود کرد.
اگرچه تعداد کشورهای دارای سلاح هسته ای به ۸ محدود می شود، برنامه اشتراک سلاح هسته ای ناتو به کشورهای فاقد سلاح هسته ای اجازه می دهد میزبان سلاح هسته ای کشورهای دارای این سلاح باشند. بر اساس این برنامه تعدادی از سلاح های هسته ای آمریکا هم اکنون در خاک بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند، و ترکیه است.
(منبع، منبع)

۲- اسرائیل، پاکستان، هند، و کره شمالی عضو پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای نیستند

با توجه به این نکته که پاکستان، هند، و کره شمالی اعلام کرده اند سلاح هسته ای دارند، عدم عضویت اسرائیل در این پیمان به این معنی است که اگر تا کنون به بمب اتم دست پیدا نکرده باشد و بخواهد به بمب اتم دست پیدا کند از نظر قوانین کار خلافی انجام نداده است.
(منبع)

۳- آمریکا و روسیه مالک بیش از ۹۵ درصد سلاح های هسته ای هستند

(منبع)

۴- روسیه بیش از دو برابر آمریکا کلاهک هسته ای دارد

امروز آمریکا برای اولین بار رسما تعداد کلاهکهای هسته ای خود را اعلام کرد. بر اساس بیانیه وزارت دفاع آمریکا این کشور ۵۰۰۰ کلاهک هسته ای دارد. تعداد غیر رسمی کلاهکهای هسته ای روسیه ۱۲۰۰۰ است.
(منبع)

۵- اسرائیل تنها کشوری است که هرگز به طور رسمی داشتن یا تولید بمب اتم را تائید یا تکذیب نکرده است

سیاست رسمی اسرائیل درباره داشتن برنامه بمب اتمی عدم موضع گیری است. به این معنی که مقام‌های این کشور همواره به این سوال که آیا اسرائیل بمب اتم دارد یا خیر، پاسخ نداده‌اند. این سیاست راهبردی «عدم تائید یا تکذیب» را اسرائیل درمورد سلاح هسته‌ای و ترور مخالفان فلسطینی به کار می‌برد.
با این حال آمار غیر رسمی می‎گوید این کشور بین ۷۵ تا ۲۰۰ سلاح هسته ای دارد. تیتر اول روزنامه بریتانیایی ساندی تایمز در در ۵ اکتبر ۱۹۶۸ این بود:
«افشای اسرار سلاح هسته ای اسرائیل»
(منیع)

۶- قدرت تخریب مجموع کلاهکهای هسته ای روسیه و آمریکا ۱۳۰ هزار برابر قدرت تخریب بمب اتمی هیروشیما است

متوسط قدرت یک کلاهک هسته ای هشت برابر بمب اتمی هیروشیما است. با توجه به تعداد کلاهکهای هسته ای دو کشور یک محاسبه ساده نشان می دهد قدرت تخریب سلاح های هسته ای دو کشور روسیه و آمریکا ۱۳۰ هزار برابر بمب اتم استفاده شده در هیروشیما است که ۹۰ هزار نفر را کشت.
(منبع)

۷- امسال آمریکا و روسیه متعهد شدند تعداد کلاهکهای هسته ای خود را حتی بیشتر از مقدار توافق شده در پیمان قبلی کاهش دهند

روسای جمهوری آمریکا و روسیه در ۸ آوریل ۲۰۱۰ پیمان تاریخی کاهش سلاح هسته ای را در پراگ امضا کردند. این پیمان دو کشور را متعهد می کند تعداد کلاهکهای هسته ای استراتژیک خود را به ۱۵۵۰ کلاهک کاهش دهند. این مقدار تقریبا سی درصد کمتر از سقفی است که قبلا توافق شده بود.
البته ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۲ و در زمان ریاست جمهوری جورج بوش پسر به طور یک جانبه از پیمان ضد موشکهای بالستیک (موشکهای ضد موشک) خارج شد تا بتواند قدرت دفاع موشکی خود را تجهیز کند. این پیمان در سال ۱۹۷۵ بین شوروی سابق و آمریکا امضا شده بود.
(منبع، منبع)

۸- قدرت تخریب بمب هیدروژنی که آمریکا در سال ۱۹۵۴ آزمایش کرد ۱۲۰۰ برابر از بمب اتمی هیروشیما بیشتر بود

بزرگترین انفجار تاریخ را آمریکا در آزمایش موسوم به قلعه براوو به نمایش گذاشت. آزمایشی که بعدها برای این کشور دردسرهای زیادی به همراه داشت. چرا که غبار انفجار کیلومترها آن طرف تر در اقیانوس باعث بیماری و مرگ تعدادی از خدمه یک کشتی ماهیگیری ژاپنی شد. پرتوهای رادیو اکتیو ناشی از این انفجار باعث شد ساکنان تعدادی از جزایر اقیانوس آرام مجبور به تخلیه جزیره شوند. از آن روز تا کنون دولت آمریکا پانزده میلیون و سیصد هزار دلار به ژاپن غرامت پرداخته است.
(منبع)

۹- دستکم تا سپتامبر ۲۰۰۹ هیچ مدرک قابل استنادی مبنی بر تلاش ایران برای دستیابی به سلاح اتمی وجود نداشت

در سال ۲۰۰۹ محمد البرادعی رئیس آژانس انرژی هسته ای گفت: «هیچ سند محکمی مبنی بر تلاش ایران برای توسعه و تولید سلاح هسته ای وجود ندارد». البته او در همین سخنان از مواضع اتمی دولت ایران انتقاد کرد. محمد البرادعی این مطلب را در پاسخ به نیروهای اطلاعاتی بریتانیا گفت. بریتانیا مدعی شده بود ایران دستکم از چهار سال قبل از آن تاریخ برنامه سلاح هسته ای خود را فعال کرده بود.
(منبع)

۱۰- رهبر ایران که شخصیت نخست مذهبی این کشور محسوب می شود «کاربرد» سلاح هسته ای را حرام اعلام کرده است

۱۷ آوریل ۲۰۰۹ آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، در پیامی به مناسبت آغاز کنفرانس «خلع سلاح و عدم اشاعه» گفت:
«کاربرد سلاح هسته ای را حرام می دانیم»
اگرچه می توان این پیام را به عنوان فتوایی شرعی از جانب رهبر ایران علیه بمب اتمی تلقی کرد، برخی این نکته را برجسته می کنند که در این پیام «کاربرد» سلاح هسته ای حرام اعلام شده است و نه «تولید» آن. آیت الله خامنه ای در سال ۲۰۰۵ هرگونه تولید، نگهداری، و استفاده از سلاح اتمی را خلاف اسلام اعلام کرده بود.
(منبع، منبع)

زبان سیاست درست شده تا بتوان دروغ را مثل حقیقت نشان داد و جنایت را کاری قابل احترام.

این جمله از جورج اورول سرآغاز فیلمی است که وب سایت ویکی لیکز (WikiLeaks) دیروز پنج آوریل ۲۰۱۰ (شانزدهم فروردین ۱۳۸۹) منتشر کرد.

در این ویدئو تیراندازهای آمریکایی را سوار بر دو هلی کوپتر آپاچی می‌بینیم که در حومه بغداد دوازده غیرنظامی را می‎کشند و دو کودک را زخمی می‎کنند. دو نفر از کشته شدگان عکاس رویترز و راننده اش هستند که دوربین به دوش دارند و تیراندازهای آمریکایی به تصور این که آنها اسلحه آرپی‌جی حمل می‎کنند به سوی آنها شلیک می‎کنند. وب سایت بی‎بی‎سی با توجه به کیفیت بالای این ویدئوی هفده دقیقه‎ای احتمال می‌دهد این ویدئو واقعی باشد، هر چند وزارت دفاع و ارتش آمریکا تا کنون درمورد آن اظهار نظر نکرده‎اند.

در زمان وقوع این اتفاق در دوازدهم ژوئیه ۲۰۰۷، ارتش آمریکا ادعا کرده بود تمام کشته‎های این حمله نیروهای شورشی ضد عراقی بودند. حال ان‎که با افشای این ویدئو می‎بینیم نه تنها کشته شدگان شهروندان عادی هستند، بلکه هیچ فعالیت مشکوکی انجام نمی‎دهند و تیراندازهای آمریکایی در حالی شروع به تیراندازی می‎کنند که هیچ خطری آنها را تهدید نمی‎کند.

صرف نظر از انگیزه حمله کنندگان و شکل این حمله، گفتگوهایی که بین تیراندازان شکل می‎گیرد نیز هولناک است.
در دقیقه نه این ویدئو می بینیم یکی از تیراندازهای آپاچی از فرماندهنش برای شلیک به افرادی که تلاش می‎کنند زخمی‎ها را در آمبولانس قرار دهند درخواست فرمان تیر می‎کند و پس از رد شدن درخواستش به او اصرار می‎کند مجوز شلیک را صادر کند. مجوزی که در نهایت صادر می‎شود و کمک کنندگان به مجروحان خودشان قربانی این حمله می‎شوند.

در دقیقه چهارده می‎بینیم لحظاتی پس از حمله هوایی، نیروهای زمینی آمریکایی در صحنه حاضر شده‎اند. وقتی یکی از سربازان آمریکایی دو کودک زخمی شده را پیدا می‎کند و می‎خواهد آنها را به درمانگاه آمریکاییها ببرد، به او دستور می‎رسد بهتر است به جای این کار کودکان را به پلیس عراق تحویل دهد و بقیه کار را به آنها بسپارد.
در این حال یکی از تیراندازها در کمال خونسردی می‎گوید تقصیر خود عراقیها است که کودکان را به منطقه جنگی می‎آورند.

ببینید:
YouTube: نسخه کامل ۳۹ دقیقه‌ای از این حادثه
WikiLeaks: سند طبقه بندی شده سی‎آی‎ای (آژانس اطلاعاتی آمریکا) که نشان می‎دهد چگونه دولت آمریکا مردم فرانسه و آلمان را برای همراهی با آمریکا گمراه می‎کند
MSNBC: مصاحبه شبکه MSNBC با یکی از بنیانگذاران ویکی‌لیکز درباره این ویدئو

هنوز فراموش نکرده ایم که مدتی پیش مروه الشربینی، زن مصری فقط به خاطر بر سر داشتن روسری به دست یک آلمانی افراطی در دادگاه و در حضور قاضی و نیروهای پلیس به قتل رسید. فردی که با وجود مجرم شناخته شدن در نوامبر سال گذشته به دلیل آزار و اذیت مروه، هیچ تلاشی توسط دادگاه برای دور نگه داشتنش از مروه توسط دادگاه انجام نشده بود و وی همچنان به آزار و اذیت مروه ادامه می داد، تا این که مروه مجددا علیه وی شکایت کرد. این بار وی در دادگاه به مروه حمله کرد و در حالی ۱۸ ضربه‌ی چاقو به بدن مروه زد که علاوه بر نیروهای پلیس مستقر در دادگاه، همسر و پسر سه ساله اش مصطفی هم شاهد این اتفاق بودند. حتی زمانی که همسرش علوی علی عکاظ، تلاش کرد که جلوی حمله‌ی مهاجم را بگیرد، یک افسر پلیس به او شلیک کرد (البته به اشتباه)

مروه الشربینی و همسرش (Photo: EPA)

یک هفته پس از این اتفاق رسانه های آلمان به جای این که درمورد انگیزه های نژادپرستانه‌ی این قتل صحبت کنند، تمرکزشان بر روی امنیت دادگاه های آلمان بود.

اولین خبرگزاری آلمانی که قتل مروه (شهید حجاب) را مخابره کرد هیچ اشاره‌ی نکرد که وی یک زن مسلمان بود. هیچ اشاره ای به این نکرد که دعوا با فریادهای قاتل بر سر مروه آغاز شد. فریادهایی که قاتل مروه را فاحشه‌ی مسلمان، اسلامگرا، و تروریست خواند. این خبرگزاری آلمانی چنین گزارشی را مخابره کرد و به همراه جامعه‌ی آلمان به خواب فرو رفت.

تنها بعد از تظاهرات مردم مصر بود که رسانه های آلمان جزییات قتل مروه را منتشر کردند (Photo: AP)

چند روز بعد بود که تظاهرات هزاران نفری مصریها علیه اسلام ستیزی آلمان گویا مردم و دولت فدرال آلمان را از خواب بیدار کرد. دولت ناگهان بعد از یک هفته فهمید که کلمه ای به نام تاسف هم وجود دارد.

شاید قتل مروه به خودی خود ثابت نکند که در آلمان اسلام ستیزی وجود دارد اما مطمئنا نشانگر این حقیقت آزاردهنده است که جامعه‌ی آلمان دید واقعگرایانه ای به مسلمانان این کشور ندارد. هرچقدر هم بیشتر در این مورد کاوش می کنیم، به حقایق آزار دهنده تری برخورد می کنیم.
مروه مدتها در داروخانه ای در شهر درسدن مشغول به کار بود و همسرش نیز در همین رشته و در انستیتیویی شاغل بوده است. چرا هیچ یک از همکاران مروه یا همسرش صدایش را بلند نکرد و فریاد نزد که کل ماجرای قتل مروه یک رسوایی اسلام ستیزانه بود؟ چرا هیچ یک از رسانه های آلمان از همکاران این زوج در این مورد سوالی نپرسیدند؟ چرا هیچ کس حقایقی را که بعدها در دادگاه آشکار شد بیان نکرد؟

قاتل روسی-آلمانی مروه در دادگاه خطاب به وی گفت:
“تو اصلا حق زندگی در آلمان را داری؟ می دونی وقتی حزب NPD به روی کار بیاید، تو باید این کشور را ترک کنی؟ من به این حزب رای دادم.”
مطبوعات آلمان حداقل می توانستند به خوانندگانشان یادآوری کنند که حزب دست راستی تندروی NPD در انتخابات محلی ژوئن ۲۰۰۸ در سکسونی (استانی که درسدن مرکزش است) حداقل ۵٫۱ درصد آرا را به خودش اختصاص داده است. آنها می توانستند به خوانندگانشان یادآوری کنند که تقریبا ۵۰ درصد مردم آلمان شرقی و ۲۵ درصد مردم آلمان غربی با جملات بیگانه هراسانه موافق هستند. (تحقیق بنیاد فردریش ابرت) آنها می توانستند این سوال را مطرح کنند که چرا اگر مروه روسری بر سر نمی گذاشت می توانست امروز زنده بماند؟
آنها می توانستند این سوال را بپرسند که چرا زمانی که همسر مروه در دادگاه تلاش کرد جلوی حمله‌ی قاتل را بگیرد و به همسرش کمک کند، با شلیک نیروهای پلیس مستقر در دادگاه مضروب شد؟ فقط به خاطر این که او بلوند نبود؟
و در نهایت آنها می توانستند این سوال را مطرح کنند که چرا سخنگوی دادگاه در نخستین مصاحبه‌ی مطبوعاتیش هیچ اشاره ای به مذهب مقتول نکرد؟ نکته ای که در این پرونده‌ی خاص، نقش ویژه ای را بازی می کرد.
اما هرگز این سوالها مطرح نشد، و رسانه ها با این پرونده‌ی قتل، طوری برخورد کردند که گویا این قتل همانند پرونده های قتل دیگر، یک پرونده‌ی معمولی بود.

از همه‌ی این حرفها بگذریم، یک نکته وجود دارد که به هیچ وجه قابل توجیه نیست. همه می دانیم جزییات قتل مروه تنها زمانی انتشار پیدا کرد که تظاهراتی در قاهره برگزار شد. و تازه در این زمان حدس بزنید نگرانی رسانه های آلمان که تا آن روز سکوت کرده بودند چه بود؟ روز بعد از تظاهرات قاهره، مجری یک رادیوی آلمانی از کریم الجواهری، خبرنگار مستقر در مصر یک روزنامه‌ی آلمانی پرسید:
“فکر می کنی با این شرایط، چقدر اوضاع برای توریستهای آلمانی در مصر خطرناک است؟”

منبع:
Guardian قتلی که آلمان آن را نادیده گرفت ۱۰/۰۷/۲۰۰۹
Guardian خشمگینی مصر از قتل شهید حجاب در آلمان ۰۷/۰۷/۲۰۰۹

پرس تی وی تلویزیون وابسته به جمهوری اسلامی ایران، در یک اقدام مضحک، خبر طنزی را که کاسپر هاوسر (Kasper Hauser) منتشر کرده بود به عنوان یک افشاگری داغ سیاسی بر روی وب سایت خود قرار داد.
پرس تی وی گزارش کرده است که پس از این که هکرها موفق به نفوذ به موبایل (بلک بری) اوباما شدند، شرکت انتشاراتی لیتل برون تصمیم به نشر اس ام اسهای شخصی اوباما گرفته است. بنا بر خبر پرس تی وی این اطلاعات محرمانه در روز ۸ ژوئن توسط شرکت انتشاراتی لیتل برون منتشر خواهد شد.

اما در واقع تمام این ماجرا، چیزی بیش از یک طنز سیاسی نبوده است! خبر انتشار کتاب طنزی به نام “موبایل (بلک بری) اوباما” از سوی کاسپر هاوسر پرس تی وی را به این اشتباه انداخت که واقعا موبایل پرزیدنت اوباما هک شده است! حتی روی جلد کاملا خنده دار این کتاب شک خبرنگاران پرس تی وی را بر نیانگیخت که ممکن است این خبر یک شوخی باشد! جلد این کتاب فکاهی به تصویری خیالی از موبایل اوباما اختصاص دارد که در آن جوزف بایدن، معاون ریاست جمهوری ایالات متحده از اوباما درخواست مرخصی بین روز می کند.

این کتاب در آمازون به قیمت ۱۰٫۹۷ دلار به فروش می رسد.
در خبر پرس تی وی آمده است که پیغامهای اوباما توسط یک گروه تروریستی به نام کاسپر هاوسر هک شده است. فاکس نیوز گزارش داد که این هکرها پیغامهای رد و بدل شده بین اوباما، معاونش جوزف بایدن و هیلاری کلینتون رد و بدل شده است.

لازم به یادآوری است که این بار نخستی نیست که یک رسانه ی ایرانی، اخبار طنز رسانه های خارجی را به اشتباه به عنوان یک خبر جدی منتشر می کند. حدود ۵ ماه پیش خبرگزاری رسمی ایرنا این عنوان را بر روی تلکس خبری خود فرستاد:
روی کین: می خواهم شبیه احمدی نژاد باشم!

ایرنا تاکید کرده بود که دلیل این اقدام روی کین علاقه ی فراوانش به رییس جمهور ایران بوده است. در حالی که این خبر را وب سایت طنز دیلی مش به عنوان یک خبر طنز منتشر کرده بود. مصاحبه ای خیالی که روی کین در آن حتی گفته بود: “برنامه ‌های هسته‌ ای من اهداف صلح ‌آمیز دارد!”

پی نوشت:
تصاویر این صفحه در روز ۶/۶/۲۰۰۹ از وب سایت پرس تی وی گرفته شده است که در آن زمان توضیحی درمورد طنز بودن این خبر وجود نداشت. ولی گویا بعد از گذشت دو هفته که مسوولان وب سایت از این گاف مطلع می شوند، توضیحی به انتهای خبر اضافه کرده اند که به شوخی بودن کل ماجرا اشاره می کند.

| |

روزنامه اسراییلی هاآرتص در گزارشی که روز ۱۳ ژانویه ۲۰۰۹ از قول اسوشییتد پرس منتشر کرد نوشت کمیته مرکزی انتخابات اسراییل طی حکمی حضور کلیه احزاب عرب اسراییل را در انتخابات پارلمانی ماه آینده ممنوع اعلام کرد. این درحالی است که بر طبق آمار رسمی دولت اسراییل (پی دی اف) در سال ۲۰۰۷ تقریبا یک پنجم جمعیت ۷ میلیونی اسراییل را اعراب تشکیل می دهند. بدین ترتیب بزرگترین اقلیت اسراییل از حضور در پارلمان اسراییل منع می شود. این اتفاق در کشوری رخ می دهد که سالها است خود را به عنوان [تنها] دموکراسی منطقه خاور میانه معرفی کرده است.

این طرح که از سوی دو حزب تندروی دست راستی پیشنهاد شده بود، با حمایت قاطع اعضای کمیته مرکزی انتخابات همراه بود. اکثریت اعضای این کمیته اعتقاد دارند احزاب عرب نه تنها از تروریستها حمایت می کنند، بلکه در مواقعی دست به تحریک آنها می زنند. آنها همچنین اعتقاد دارند که احزاب عرب حتی وجود کشور اسراییل را به رسمیت نمی شناسند.

احزاب عمده عرب این تصمیم را یک رای نژادپرستانه می دانند و می خواهند علیه آن به دادگاه عالی اسراییل شکایت کنند. اقدامی که در آن شانس اندکی برای پیروزی دارند. هرچند روزنامه اورشلیم پست یادآور می شود که در سال ۲۰۰۳ حکم محرومیت حزب بلد از حضور در انتخابات ، از سوی دادگاه عالی اسراییل لغو شد.

نمایندگان عرب این کمیته پیش از رای گیری در حالی که فریاد می زدند این تصمیم یک تصمیم فاشیستی و نژادپرستانه است از این جلسه خارج شدند.

در این زمان بود که نایب رییس جلسه با نماینده احزاب عرب به درگیری فیزیکی پرداخت و این درگیری تا زمانی که یکی از افسران امنیتی آنها را جدا کرد ادامه داشت.

روزنامه نسبتا دست راستی اورشلیم پست در این رابطه می نویسد:

در هفته گذشته سه فراخوان جداگانه مبنی بر ممنوع کردن حزب [عرب] بلد از حضور در انتخابات تسلیم کمیته برگزاری انتخابات شده بود و این تصمیم در واقع پاسخی بود به این درخواستها.

در این مورد مایکل شرر، نویسنده مجله تایم نقطه نظر جالبی دارد. وی در مطلبی که در وبلاگ خود در مجله تایم منتشر کرد، ضمن کنایه زدن به این تصمیم اسراییل یادآور می شود که سالهای طولانی است که اسراییل به داشتن یک دموکراسی و پلورالیزم در منطقه خاور میانه به خود می بالد. وی این جمله را در وب سایت وزارت خارجه اسراییل یادآور می شود که:

در بسیاری از کشورهای عربی و ایران، حقوق اقلیت نادیده گرفته می شود. در حالی که اقلیت در اسراییل طبق قانون حقوقی برابر با همه ی مردم دارند. اقلیت اسراییلی از حقوق برابر قضایی نیز برخوردار هستند. این اقلیت حتی اجازه دارند که نماینده ی خود را به کنیسه [مجلس اسراییل] بفرستند.

وی با در کنار هم قرار دادن آن چه اسراییل ادعا می کند، و آن چه در عمل با این تصمیم دیده می شود، قضاوت را به عهده خواننده می گذارد.

ببینید:

هاآرتص: اسراییل حضور احزاب عرب را در انتخابات ماه آینده غیرقانونی اعلام کرد (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
اورشلیم پست: کمیته انتخابات احزاب عرب را از خضور در انتخابات محروم کرد (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
تایم: احزاب عرب از حضور در انتخابات اسراییل محروم شدند (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
وزارت خارجه اسراییل: مردمانی آزاد در سرزمین ما، دموکراسی در خاور میانه
اداره آمار و ارقام دولت اسراییل (پی دی اف): جمعیت اسراییل و جمعیت اعراب اسراییل

روزنامه ی اسراییلی اورشلیم پست در گزارشی اختصاصی که ۱۲ ژانویه منتشر کرد مدعی شد مقامات ایران حماس را برای عدم پذیرش آتش بس تحت فشار قرار داده اند. متن زیر ترجمه ای است از قسمتهای مهم این خبر که تاکنون تنها در این روزنامه چاپ شده است.

یک مقام دولتی مصر در گفت و گوی تلفنی با روزنامه اورشلیم پست مدعی شد دلیل عدم پذیرش آتش بس از سوی حماس، تحت فشار قرار گرفتن از جانب ایران بوده است. وی می گوید دو مقام بلندپایه ایران در طی دیداری که اخیرا از دمشق داشتند، حماس را از پذیرش طرح صلح پیشنهادی مصر بر حذر داشتند. این مقام رسمی دولت مصر اعلام کرد دو فرستاده سیاسی ایران یعنی علی لاریجانی و سعید جلیلی در دیداری که با خالد مشعل، رهبر حماس، و رمضان شلاه، رییس سازمان جهاد اسلامی، مانع از پذیرش طرح صلح توسط حماس شدند.
این اظهارات پس از ملاقات مقامات حماس با یک مقام بلندپایه اطلاعاتی مصر در قاهره درمورد راه های پایان بخشیدن به درگیریها بیان شد. در این ملاقات مقامات حماس بار دیگر عدم علاقه ی خود را به پذیرش آتش بسی که اسراییل را ملزم به بازکردن تمام مرزهای نوار غزه نشود اعلام کردند. یک سخنگوی حماس همچنین مخالفت خود را با حضور نیروهای بین المللی در نوار غزه اعلام کرد.
این مقام اطلاعاتی مصر به اورشلیم پست گفت:

به محض این که ایران از طرح صلح پیشنهادی مصر مطلع شد، دو نماینده ی سیاسی خود را به دمشق فرستاد تا در یک عملیات سیاسی فوری از پذیرش آتس بس توسط حماس جلوگیری کند.

وی چنین ادامه می دهد:

ایران همچنین حماس را به قطع تامین سلاح و کمکهای مالی درصورت پذیرش آتش بس تهدید کرد. ایران می خواهد با اسراییل و امریکا به طور رو در رو در جنگ باشد. ایران این جنگ رودر رو را از طریق حماس در فلسطین و حزب الله در لبنان انجام می دهد.

وی ایران را به داشتن استانداردهای دوگانه درمورد بحران خاور میانه نیز متهم می کند. چرا که ایران در حالی وانمود می کند که در این جنگ در کنار فلسطینیان حضور دارد که تاکنون حتی یک گلوله علیه اسراییل شلیک نکرده است. ادامه ی این جنگ آن چیزی است که تهران می خواهد. چرا که توجه افکار عمومی دنیا را از برنامه های هسته ایش منحرف می کند.
مقدی خلیلی، تحلیلگر مصری امور خاور میانه نیز اعتقاد دارد حماس نه تنها با عدم پذیرش آتش بس امنیت ملی مصر را به خطر انداخت، بلکه با این اقدام رویای مردم فلسطین را برای داشتن کشور فلسطین نابود کرد. حماس با قبول کردن پیشنهاد ایران در این مورد، به ایران اجازه ی پیشروی تا مرزهای شرقی مصر را داد. حماس همان با این ماجراجوییهای بی نتیجه همان کاری را می کند که حزب الله در لبنان انجام می دهد.

ببینید:

مجله یو اس نیوز: حماس آتش بس پیشنهادی مصر را با اسراییل نپذیرفت (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
گاردین: حماس درخواست سازمان ملل را برای آتش بس نپذیرفت (۰۹/۰۱/۲۰۰۹)
رویترز: ملاقات لاریجانی با خالد مشعل در دمشق (۰۷/۰۱/۲۰۰۹)
بی بی سی: آخرین خبر از حمله اسراییل به غزه: اسراییل درحال پیشروی به منطقه پرجمعیت غزه است (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)

روز پنجشنبه چهارم دسامبر ۲۰۰۸، نیروهای پلیس اسراییلی طی یک حمله ی شدید ساکنان تعدادی از شهرکهای یهودی نشین را به زور از خانه هایشان بیرون کردند. این افرد کسانی بودند که در مقابل اخطارهای پیشین دولت اسراییل مببنی بر تخلیه ی خانه هایشان مقاومت می کردند. این اقدام دولت اسراییل بر مبنای حکم دادگاه قضایی عالی این کشور صورت گرفته بود.

عکس زیر که متعلق به خبرگزاری اسوشییتد پرس، است، یک افسر پلیس اسرائیلی را در حال کشیدن یک زن و دختر نوجوان اسرائیلی با خشونت هچه تمامتر بر روی زمین نشان می دهد. (عکس دیگری در این زمینه) این دو زن ساکن خانه ای در کرانه باختری شهر هبورن می باشند. روز پنجشنبه نیروهای امنیتی اسراییلی به یک خانه در شهر هبورن حمله کردند و مجبور به بیرون کردن ۲۵۰ نفر از افرادی شدند که با سنگر گرفتن در صخره های اطراف خانه و پرتاب تخم مرغ و مواد شیمیایی مقاومت می کردند. این حمله نخستین عملیات بزرگ کوچ دادن اجباری ساکنان شهرکهای یهودی نشین پس از عملیات خشونت آمیز سال ۲۰۰۶ بود که در آن صدها نفر زخمی شدند.

عملیات اخراج اجباری ساکنان یک شهرک یهودی نشین در کرانه باختری (AP)

همان طور که توضیحات پای عکس اشاره می کند، اجرای این عملیات در اسراییل و سرزمینهای مورد بحث، عملیات جدیدی نیست و مسبوق به سابقه می باشد. ولی آن چه نظر مرا به این اتفاق به طور ویژه جلب کرد، بازتاب این عکس در وب سایت دیگ و نظرات کاربران این سایت بود. همان طور که ممکن است بدانید، سایت دیگ فضایی است شبیه سایت بالاترین و کاربران می توانند در پای لینکها نظر خود را بگذارند و همانند بالاترین، کاربران دیگر می توانند با توجه به سلیقه ی خود به نظرات مورد علاقه خود مثبت یا منفی دهند. سایت دیگ همچنین این امکان را فراهم می کند که بازدیدکننده یک لینک، نظرات را بر اساس محبوبیت مرتب کند.

دانستن بدون واسطه نظر مردم یک جامعه درمورد پدیده ها، بدون گذشتن از فیل.تری به نام رسانه های ارتباط جمعی، رویایی بود که با پدید آمدن اینترنت و سایتهای اجتماعی نظیر Digg، Facebook، Orkut دست یافتنی به نظر می رسد. با توجه به این که سایت دیگ یکی از پرطرفدارترین سایتهای اجتماعی است که در آن کاربران از سراسر دنیا دیدگاه های خود را به اشتراک می گذارند، دیدن نظرات این کاربران درمورد این موضوع خالی از لطف نیست. بدون شک، این نظرات به هیچ وجه نماینده نظرات مردم امریکا درباره ی بحران خاورمیانه به طور عام و این اتفاق به طور خاص نیست، مخصوصا این که این لینک تنها شامل ۳۷۰ نظر (تا کنون) می باشد که در مقایسه با لینکهای مورد بحث در دیگ، رقم متوسطی به نظر می آید. اما با توجه به کارکرد مشابه دیگ و بالاترین می توان آن را بازتاب دهنده ی تصویر بسیار کلی از تفکرات کاربران این سایت که عمدتا امریکایی هستند، درمورد این رخداد دانست. ضمن این که شما را دعوت به خواندن این نظرات می کنم، در زیر ترجمه بخشهایی از ۶ نظر محبوب پای این لینک را می آورم:

۱- این افراد ساکنان این خانه نیستد. اینها متجاوز هستند.

۲- آیا این همون روشیه که [نیروهای اسراییلی] در مقابل فلسطینیها در پیش می گیرند؟ نه! واستا بهت می گم! اونها اول ازهمه با یه تیر خلاصشون می کنند.

۳- حالا دیگه وقتشه که اسراییلی ها یک کاری علیه این افراد انجام بدن. شاید این باعث بشه برگردند به کشور خودشون.

۴- دزدیدن سرزمین مردم را بس کنید. باشه؟ ممنون. خدانگهدار!

۵- به اونها گفته شد که باید از اونجا برن. بهشون فرصت کافی داده شد که با پای خودشون اونجا را ترک کنند. اونها خودشون خواستند که بمونند. اونها می دونستند با این کارشون مجبور به اخراج اجباری از خونه هاشون می شن. این اتفاق ناخوشایندیه، ولی به نظر نمی رسه که این اخراج، نامشروع باشه.

۶- تو هم لابد مثل خیلی از همین رفقای امریکایی من هیچی در این مورد نمی دونی. در طول ۴۰ سال گذشته، اسراییل به طور غیرقانونی و به زور نیروی نظامی دست به اسکان اجباری شهروندان در کرانه باختری، نوار غزه و اورشلیم شرقی زده است. درحالی که همه این زمینها از طرف سازمان ملل به مردم فلسطین تعلق دارد. پیش از تاسیس اسراییل در سال ۱۹۴۸ همه آنچه ما اکنون به عنوان اسراییل می شناسیم به مردم فلسطین تعلق داشت. سرزمین که آنان برای تقریبا ۱۰۰۰ سال در آن سکونت داشتند… کاری که این سرباز در این تصویر انجام می دهد، در واقع وظیفه بین المللی وی برای اخراج اجباری ساکنان روستایی در کرانه باختری است که از نظر قوانین بین المللی به مردم فلسطین تعلق دارد. هرچند متاسفانه نیروهای دفاع اسراییل (یا آنچه که برخی آن را خطاب می کنند نیروهای جنگ اسراییل!) در مناطق دیگر در تضاد آشکار با کنوانسیون چهارم ژنو عمل می کنند و به عنوان نیروهای اشغالگر به تخریب تاسیسات و ساختمانهای مردم فلسطین می پردازند. کتابها و سایتهای زیادی وجود دارند که حقیقت را درمورد درگیریهای خاورمیانه افشا می کنند. اما متاسفانه به دلیل قدرت گروه های فشار اسراییلی بر کنترل رسانه ها، ما کمتر از آنها می شنویم. برخی از این منابع عبارت اند از:
http://www.ifamericansknew.org
http://www.palestineremembered.com
کتاب پاکسازی نژادی فلسطین تالیف نویسنده اسراییلی پروفسور ایلان پاپه

دیدن ۳ نظری که بیشترین رای منفی را از کاربران گرفته اند هم جالب هست:

۳۷۱- برطبق این تصویر، تعریف تو از مهاجمان، زنان و کودکان بیچاره هست.

۳۷۲- این خیلی ناعادلانه است. فلسطینیها هیچ وقت به سمت کسی شلیک نکرده اند، چون همیشه سرگرم موشک پرانی به اجتماعات مردمی بوده اند. اون هم وقتی که دیگه کارشون در منفجر کردن کافی شاپها تموم شده.

۳۷۳- مردمی که تو این عکس هستند، مردم بینوا هستند.

ببینید:

گاردین ویدئویی از تیراندازی به دو فلسطینی توسط ساکنان هبرون در پی اخراج آنان از این شهر. (۰۵/۱۲/۲۰۰۸)گاردین ویدئویی از اخراج این افراد. ۳۰ نفر در این درگیریهای خشونت بار زخمی شدند. (۰۴/۱۲/۲۰۰۸)
گاردین اخراج زوج فلسطینی از خانه ای که ۵۰ سال در آن اقامت داشتند، پس از اقامت دادن به ساکنان جدید اسرائیلی. (۱۰/۱۱/۲۰۰۸)
تایم نویسنده درمورد رفتار غیردوستانه این ساکنان جدید، با ساکنان بومی فلسطینی می نویسد.  (۰۳/۱۱/۲۰۰۸)