جشنواره ی بین المللی غذای سیدنی، امسال دست به ابتکار جالبی زده بود.
در این جشنواره پرچم کشورهای شرکت کننده با غذاهای محلی آن کشور درست شده بود و از این غذاها در آگیهای تبلیغاتی این جشنواره استفاده شده بود. در زیر تعدادی از این پرچمها را می بینید.

ایتالیا

فرانسه

برزیل

هند

لبنان

اسپانیا

ژاپن

کره جنوبی

سوییس

استرالیا

یونان

ویتنام

نکته:
هر چند این تبلیغات بسیار حرفه ای انجام شده است، ایده ی آن ۵ سال قبل توسط یک آژانس تبلیغاتی اسراییلی به کار گرفته شده بود.

منبع:

مشخصات کار:

ببینید:
ویدیویی در این رابطه (در انتهای صفحه)

پس از این که درن برون در تاریخ ۰۹/۰۹/۲۰۰۹ و در برابر چشمان بیش از ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار بیننده، هر ۶ شماره ی لاتاری چند میلیون پوندی بریتانیا را درست حدس زد، همان طور که قول داده بود، تنها دو روز بعد از این برنامه در برنامه ی دیگری نحوه ی انجام این حدس شگفت آور خود را به بینندگان توضیح داد.
در حالی که تنها در عرض ۴۸ ساعت بسیاری از افراد روشها و حقه های مختلفی را پیشنهاد کرده بودند، درن برون با یک مقدمه ی به ظاهر نه چندان مرتبط برنامه ی خود را شروع کرد.

وی قصد داشت در برنامه ای که گفته می شود بیش از ۴٫۵ میلیون بیینده داشت، توضیح دهد چگونه توانسته بود با به خطر انداختن شهرت خود، به طور زنده حدسی بزند که احتمال درست بودنش یک بر ۱۴ میلیون بود.

به هرحال در حالی که بسیاری از بینندگان انتظار داشتند، براون در برنامه ی جمعه شب، به طور واضح و روشن حقه ی خود را توضیح دهد، وی با زبردستی خود بیش از آن که به پرسشهای بینندگان پاسخ دهد، سوالات بیشتری در ذهن آنان ایجاد کرد.

در ابتدای این برنامه، وی با استفاده از چند داوطلب نشان داد که ما انسانها وقتی در معرض خطر قرار می گیریم، امکان اشتباهمان به طرز شگفت آوری کاهش پیدا می کند. حتی اگر این اشتباه مبتنی بر انتخابهای کاملا تصادفی باشد.

رمز: خرد جمعی (The Wisdom of Crowds)

سپس وی گفت یکی از راه های پیش بینی درست شماره ها، رشوه دادن به مسوولان لاتاری می تواند باشد. که البته با لبخند معنی داری این احتمال را رد کرد، چون غیر قانونی است. بعد از این شوخی، وی رمزگشایی از کار خود را با این جمله شروع کرد:
“رمز این کار فوق العاده چیزی نیست مگر خرد جمعی”

بر طبق داستانی قدیمی مردم یک روستا توانسته بودند به کمک یکدیگر وزن یک گاو را به طور دقیق محاسبه کنند. درواقع این محاسبه ی دقیق چیزی نبود مگر معدل حدس تک تک آنها با دیدن این گاو.

روش کار

وی گروهی ۲۴ نفره را تشکیل داد و از آنها خواست با مطالعه ی شماره های لاتاری سال گذشته، خود را برای حدس زدن شماره های لاتاری آماده کنند. کار این گروه از چند هفته پیش از برنامه ی زنده ی براون آغاز شده بود. روال کار به این صورت بود که این افراد در اتاقی در کنار هم شماره ی تک تک گویها را حدس می زدند و میانگین این حدسها برای تک تک گویها به عنوان نتیجه معرفی می شد. در اولین هفته، این گروه موفق شد تنها یک شماره را درست حدس بزند. در دومین هفته، تعداد شماره های درست به ۳ رسید و در سومین هفته، گروه توانست ۴ شماره را درست حدس بزند. این پیشرفت معنی دار براون را متقاعد کرده بود که در هفته ی بعد که به طور زنده باید در برابر دوربینهای تلویزیونی پیش بینی خود را اعلام کند، گروه خواهد توانست هر ۵ شماره را درست حدس بزند.
لازم به ذکر است که دوربین تمام اتفاقات هفته های گذشته را به نمایش گذاشت و شور و هیجان ناشی از پیشرفت کار در تمام اعضای گروه نمایان بود.
بر اساس آن چه به نمایش درآمد، درن براون تنها دقایقی پیش از آغاز برنامه ی چهارشنبه شب در اتاق بغلی استودیو مشغول کار با گروه ۲۴ نفره اش بود. اعضای گروه حدس خود را درمورد گویها اعلام کردند و براون با میانگین گرفتن این اعداد، گویهای مورد نظر را در یک ظرف گذاشت و به استودیو برد.
آن چه پس از این اتفاق افتاد، همان چیزی بود که چهار شنبه شب به طور زنده پخش شده بود و میلیونها نفر را شگفت زده کرده بود.

براون در انتهای برنامه اش گفت:
“اما ممکن است بسیاری از شما هیچ کدام از حرفهای من را باور نکنید. شاید هنوز اعتقاد داشته باشید من از یک روش فوق تکنولوژیک استفاده کرده بودم. به هرحال، این که انتخاب می کنید چه چیزی را باور کنید، به خودتان بستگی دارد.”

نظر کارشناسان

دیوید اشپیگلهالتر، استاد دانشگاه کمبریج صراحتا حرفهای درن براون را رد می کند. وی اعتقاد دارد: “تفاوتهای بنیادینی بین حدس زدن وزن یک گاو و حدس زدن شماره های لاتاری وجود دارد. چرا که لاتاری چیز قابل حدس زدن نیست.”
راجر هیث برون، استاد ریاضی محض دانشگاه آکسفورد نیز با بیان تندتری به استقبال برنامه ی براون می رود. وی می گوید: “از نظر ریاضی حرفهای براون چرند و آشغال است. اون فقط با این برنامه بلوف زد، در حالی که حقه ی اصلی خود را فاش نکرد.”

منبع:

درن براون، شعبده باز، ذهن خوان و شومن بریتانیایی در ۰۹/۰۹/۰۹ یعنی نهمین روز از نهمین ماه سال ۲۰۰۹ میلادی زمانی که تلویزیون بی بی سی شماره های لاتاری را اعلام می کرد، به طور زنده و در شبکه ۴ تلویزیون بریتانیا این شماره ها را پیش بینی کرد!

زمانی که وی طبق قرار قبلی در ساعت ۱۰:۳۵ شب بر روی صفحه ی تلویزیون ظاهر شد، بسیاری از بینندگان باور نمی کردند که براون بتواند شماره های لاتاری را درست پیش بینی کند. لاتاری که برای برنده اش ۲۴۰۰۰۰۰ (دو میلیون و چهارصد هزار پوند) معادل سه میلیون و هشتصد هزار دلار جایزه به ارمغان می آورد. اما تلویزیون داخل استودیو که برنامه ی بی بی سی را به طور زنده پخش می کرد، جایی برای تردید باقی نگذاشته بود. ضمنا هریک از بینندگان می توانستند به سادگی کانال را برای چند ثانیه عوض کنند تا مطمئن شوند برنامه به طور همزمان با بی بی سی پخش می شود.

از آن جایی که طبق قوانین بریتانیا، هیچ کس اجازه ندارد شماره های لاتاری را پیش از بی بی سی اعلام کند، براون این شماره ها را قبل از شروع برنامه بر روی گویهایی نوشته بود، و پشت به دوربین قرار داده بود. در حالی که دوربین در یک سو پخش زنده ی بی بی سی را نشان می داد، و در سویی دیگر این گویها -البته به پشت- قرار داشتند، امکان هرگونه تقلب از براون گرفته می شد.
بالاخره بعد از توضیحات کوتاهی که براون داد، لحظه ی موعود فرا رسید. بی بی سی شماره ها را اعلام کرد:

براون آنها را بر روی یک تخته نوشت. تلویزیون را خاموش کرد و به پشت گویها رفت و آنها را برگرداند. میلیونها بریتانیایی بیننده ی این برنامه، برای لحظه ای آن چه با چشمهایشان می دیدند باور نمی کردند. درن براون، که وعده داده بود می تواند حداقل ۵ تا از ۶ شماره ی لاتاری دو میلیون و چهارصد هزار پوندی را درست پیش بینی کند، هر شش شماره را درست حدس زده بود!

این برنامه ی کوتاه ولی مهیج را می توانید از طریق ویدیوی زیر ببینید.

حالا برنامه ی کوتاه اما حیرت آور براون تمام شده بود. اما وی وعده داد به زودی پرده از راز این پیش بینی برمی دارد و آن را در یک برنامه ی تلویزیونی اعلام می کند.

به راستی درن براون چگونه توانست چنین کار خارق العاده ای را انجام دهد؟ اگر وی راست می گوید، چرا بدون برگزار کردن این برنامه، یک بلیت لاتاری یک پوندی نخرید، تا الان صاحب بیش از دو میلیون پوند پول نقد باشد؟
تنها چیزی که براون درمورد این پیش بینی گفت این بود که یک سال بر روی آن مطالعه و تحقیق کرده بود. در پست بعدی منتظر افشای این راز باشید.

ببینید:

دو وبلاگ نویس اهل جمهوری آذربایجان به جرم پوشیدن لباسی به شکل خر و فرستادن ویدیوی آن به یوتیوب، ممکن است به پنج سال زندان محکوم شوند.

در ویدیوی مورد بحث، عدنان و امین که خود را به شکل خر درآورده اند در یک کنفرانس خبری خیالی به تعریف و تمجید از دولت آذربایجان می پردازند و از مزایای زندگی در کشور آذربایجان و دیدگاه مثبت دولت آن به خرها سخن می گویند. در انتهای این ویدیو نیز این وبلاگ نویسان می گویند: “کسانی وجود دارند که از حقوق مدنی خرها دفاع می کنند، اما چه کسی از حقوق مدنی انسانها دفاع خواهد کرد؟!”

بسیاری اعتقاد دارند این ویدیو، به نوعی تمسخر کردن کنفرانسها خبری دولت آذربایجان است که در آن فقط با اغراق فراوان از دولت تمجید می شود.

عدنان حاجی زاده و امین ملی دقایقی بعد از انتشار این ویدیو به اتهام مشارکت در دعوایی در یک رستوران و آسیب رساندن به اموال عمومی دستگیر شدند. این در حالی است که وکلای این دو وبلاگ نویس، از جمله عیس خان آشوروف اعتقاد دارند انگیزه های سیاسی سبب دستگیر شدن موکلانش بوده است. وی می گوید: “موکلان من نه تنها در حادثه ی رستوران کسی را کتک نزدند، بلکه از طرف مقابل کتک هم خوردند.”

اما مقامات رسمی می گویند این دستگیری تنها به دلیل دعوای رستوران بوده است و نه چیز دیگر. علی حسنف، مشاور ارشد الهام علی اف، رییس جمهور آذربایجان می گوید: “کسی در این کشور به دلیل فعالیت سیاسی دستگیر نمی شود. در این ماجرا، چند نفر در دعوایی در یک رستوران زخمی شدند و نیروهای مسوول مشغول تحقیق درمورد جزییات این رخداد هستند که پس از پایان گرفتن این تحقیقات، رای منصفانه صادر می شود.”

السا وایدال، افسر موسسه ی گزارشگران بدون مرز در گفت و گو با بی بی سی گفت: “آزادی رسانه ها در آذربایجان تقریبا وجود ندارد. آذربایجان از نظر آزادی بیان یکی از سیاهچاله های شوروی سابق است.”

وی اضافه کرد: “اوضاع آزادی بیان در این کشور همچنان بسیار خراب است و مأموران دولتی از امنیت آهنینی در برابر هرگونه تحقیق درمورد مفاسد اقتصادیشان بهره می برند. هیچ دلیلی برای تعقیب قضایی این وبلاگ نویسان وجود ندارد و آنها باید هرچه سریعتر آزاد شوند.”

کمیته ی حقوق بشر سازمان ملل نیز نگرانی خود را درمورد این بازداشتها ابراز کرده است و گفته است: “محدودیتهای فراوانی علیه آزادی بیان در آذربایجان وجود دارد.”

منبع:

تحقیق گسترده ای که توسط بنیاد ویکی مدیا صورت گرفته است نشان می دهد تنها ۱۳% نویسندگان دانشنامه ی آنلاین ویکی پدیا که توسط کاربرانش مدیریت و ویرایش می شود، زن هستند.

بنیاد غیر انتفاعی ویکی مدیا به کمک برنامه ی فناوری و پژوهش دانشگاه سازمان ملل متحد (MERIT)، این نظرسنجی گسترده ی خود را در نوامبر سال گذشته با استفاده از ۱۷۵ هزار پاسخگو برگزار کرد.

در این پژوهش از ۵۳۸۸۸ کاربر ویکی پدیا که در ویرایش مقالات هم مشارکت می کنند، تنها ۶۸۱۴ زن وجود دارد. این اختلاف فاحش در بین کاربرانی که از مقالات ویکی پدیا استفاده می کنند نیز وجود دارد هرچند کمتر است: ۶۹% مرد در برابر ۳۱% زن.

این آمار همچنین نشان می دهد اغلب مشارکت کنندگان در ویکی پدیا در سومین دهه ی زندگی خود هستند. متوسط سن مردان ۲۶ و زنان ۲۴ است.

“دیگرخواهی” و “اهمیت داشتن حقایق” مهمترین انگیزه ی ویرایشگران ویکی پدیا معرفی شده است. ۷۳% از جامعه ی آماری گفته اند که دوست دارند دانسته هایشان را با دیگران به اشتراک بگذارند. در عین حال ۶۹ % هم گفته اند دلیل مشارکت در ویکی پدیا این بوده است که اشکالی دیده بودند و می خواستند آن را برطرف کنند.

درجه ی کارشناسی افراد مشارکت کننده نیز با توجه به موضوع متفاوت است. ورودیهای تکنیکی و علمی بیشترین مشارکت کارشناسان در زمینه ی مورد بحث را داشته اند. در حالی که صفخات مربوط به مکانها و موقعیتهای جغرافیایی، از ویرایشگران نه چندان کارشناس اما با تعداد بیشتر بهره مند بوده اند.

تقریبا ۲۰% ویرایشگران مقالات ویکی پدیا، گفته اند که مدرک کارشناسی دارند. در حالی که ۱۹% مدرک کارشناسی ارشد و ۴٫۴% مدرک دکترا دارند. این ارقام برای خوانندگان و استفاده کنندگان ویکی پدیا به ترتیب ۱۷% مدرک کارشناسی ارشد و ۲٫۳% مدرک دکترا می باشد.

وقتی از کاربران سوال شد که “چه دلیلی برای مشارکت در ویرایش صفحات ویکی پدیا آنها را وادار به این کار می کند؟” پاسخهای پرطرفدار عبارت بودند از:
– “من می دانستم موضوعات مشخصی به کمک من نیاز داشتند.” (۴۱%)
– “کاملا برای من آشکار بود که بقیه ی کاربران از زحمات من بهره مند می شوند.” (۳۶%)
– “بقیه ی دلایل/نمی دانم/ نمی خواهم بگویم” (۳۲%)

جالب است بدانیم دلیل مشارکت نکردن افراد در ویرایش مقالات چه چیزی است. بسیاری از کاربران ویکی پدیا که در ویرایش محتوای آن مشارکت نمی کنند، دلیل این کار را وقت گیری، احساس رضایت از فقط خواندن مقالات، و آشنا نبودن با نحوه ی ویرایش مقالات معرفی کردند.
تقریبا ۲۵% از این افراد نیز گفتند از این که اشتباهی در ویرایش از آنها سر بزند و به دردسر بیفتند می ترسند و برای همین اصلا در ویرایش مقالات مشارکت نمی کنند.

منبع: