زبان سیاست درست شده تا بتوان دروغ را مثل حقیقت نشان داد و جنایت را کاری قابل احترام.

این جمله از جورج اورول سرآغاز فیلمی است که وب سایت ویکی لیکز (WikiLeaks) دیروز پنج آوریل ۲۰۱۰ (شانزدهم فروردین ۱۳۸۹) منتشر کرد.

در این ویدئو تیراندازهای آمریکایی را سوار بر دو هلی کوپتر آپاچی می‌بینیم که در حومه بغداد دوازده غیرنظامی را می‎کشند و دو کودک را زخمی می‎کنند. دو نفر از کشته شدگان عکاس رویترز و راننده اش هستند که دوربین به دوش دارند و تیراندازهای آمریکایی به تصور این که آنها اسلحه آرپی‌جی حمل می‎کنند به سوی آنها شلیک می‎کنند. وب سایت بی‎بی‎سی با توجه به کیفیت بالای این ویدئوی هفده دقیقه‎ای احتمال می‌دهد این ویدئو واقعی باشد، هر چند وزارت دفاع و ارتش آمریکا تا کنون درمورد آن اظهار نظر نکرده‎اند.

در زمان وقوع این اتفاق در دوازدهم ژوئیه ۲۰۰۷، ارتش آمریکا ادعا کرده بود تمام کشته‎های این حمله نیروهای شورشی ضد عراقی بودند. حال ان‎که با افشای این ویدئو می‎بینیم نه تنها کشته شدگان شهروندان عادی هستند، بلکه هیچ فعالیت مشکوکی انجام نمی‎دهند و تیراندازهای آمریکایی در حالی شروع به تیراندازی می‎کنند که هیچ خطری آنها را تهدید نمی‎کند.

صرف نظر از انگیزه حمله کنندگان و شکل این حمله، گفتگوهایی که بین تیراندازان شکل می‎گیرد نیز هولناک است.
در دقیقه نه این ویدئو می بینیم یکی از تیراندازهای آپاچی از فرماندهنش برای شلیک به افرادی که تلاش می‎کنند زخمی‎ها را در آمبولانس قرار دهند درخواست فرمان تیر می‎کند و پس از رد شدن درخواستش به او اصرار می‎کند مجوز شلیک را صادر کند. مجوزی که در نهایت صادر می‎شود و کمک کنندگان به مجروحان خودشان قربانی این حمله می‎شوند.

در دقیقه چهارده می‎بینیم لحظاتی پس از حمله هوایی، نیروهای زمینی آمریکایی در صحنه حاضر شده‎اند. وقتی یکی از سربازان آمریکایی دو کودک زخمی شده را پیدا می‎کند و می‎خواهد آنها را به درمانگاه آمریکاییها ببرد، به او دستور می‎رسد بهتر است به جای این کار کودکان را به پلیس عراق تحویل دهد و بقیه کار را به آنها بسپارد.
در این حال یکی از تیراندازها در کمال خونسردی می‎گوید تقصیر خود عراقیها است که کودکان را به منطقه جنگی می‎آورند.

ببینید:
YouTube: نسخه کامل ۳۹ دقیقه‌ای از این حادثه
WikiLeaks: سند طبقه بندی شده سی‎آی‎ای (آژانس اطلاعاتی آمریکا) که نشان می‎دهد چگونه دولت آمریکا مردم فرانسه و آلمان را برای همراهی با آمریکا گمراه می‎کند
MSNBC: مصاحبه شبکه MSNBC با یکی از بنیانگذاران ویکی‌لیکز درباره این ویدئو

در حالی که کشورهای قدرتمند دنیا مدتها است راه‎های مختلفی را برای حل پرونده هسته‎ای ایران ارائه می‎کنند، اسرائیل در تمام این سالها با جدیت فقط بر به کارگیری یک راه حل تاکید داشته: راه حل نظامی
راه حلی که تندروهای هر دو کشور ایران و اسرائیل از آن استقبال می‎کنند.

اما ببینیم تاریخ چه می‎گوید. چقدر می توان برای صحبتهای تند و تیز سران اسرائیل اعتبار قائل شد. رهبرانی که گاهی برای راضی نگه داشتن طرفداران تندرویشان چندان وعده هایشان با تواناییهایشان همسان نیست.

در سال ۱۹۸۱ زمانی که صدام حسین مشغول جنگ با همسایه شرقی اش ایران بود، اسرائیل در یک حمله ناگهانی و بدون مجوز سازمان ملل تنها رآکتور اتمی عراق را نابود کرد. رآکتور اوسیراک پیشتر و تنها یک هفته پس از آغاز جنگ، توسط نیروی هوایی ایران آسیب نه چندان جدی دیده بود، اما اسرائیل در عملیات اوپرا آن را به طور کامل از بین برد. چرا که اعتقاد داشت عراق «قصد دستیابی به سلاح هسته‎ای دارد». این جمله برایتان جمله‎ی آشنایی نیست؟

عملیات اورچرد (Operation Orchard) در سال ۲۰۰۷ اما پیچیده تر بود. نیروی هوایی اسرائیل در عملیاتی مخفیانه به تاسیسات هسته‎ای سوریه حمله کرد و این تاسیسات را از بین برد. اسرائیل پس از این حمله ترجیح داد سکوت کند و سوریه هیچ‎وقت آسیب‌های ادعا شده به تاسیسات خود را نپذیرفت. تاسیساتی که برخی اعتقاد دارند ساخت کره شمالی بود.

نامهای عراق و کره شمالی که در کنار هم می‎آید، ناخودآگاه به یاد «محور شرارت» می‎افتیم. نامی که جورج بوش به این دو کشور در کنار ایران داد. شاید همین نام‎گذاری اسرائیل را به تشویق جمهوریخواهان برای حمله به ایران ترغیب کرد. اسنادی که بعدها منتشر شد نشان داد اسرائیل یک سال پس از حمله به تاسیسات هسته‎ای سوریه، از دولت جورج بوش درخواست تجهیزات نظامی برای حمله به ایران را ارائه کرده بود. این درخواست اگرچه رد شد، نشان دهنده عزم جدی دولتمردان این کشور برای حمله نظامی به ایران در آن زمان بود.

جورج بوش جنگ طلب جایش را به باراک اوبامای برنده جایزه صلح نوبل داده است. اما وقتی رئیس جمهوری صبور آمریکا از ضرورت تحریم ایران نه در چند ماه آینده، که از «چند هفته پیش رو» سخن می‎گوید، باید پرسید اگر تحریم‎ها نتیجه نداد چه؟
ما ایرانیان با تهدیدهای اسرائیل و تحریم‎های آمریکا چندان بیگانه نیستیم. اما به ‏آن‎چه که کمتر عادت داریم این است که یک روز از خواب بیدار شویم و ببینیم موشکهای اسرائیلی در سکوت قدرتهای بزرگ، تاسیسات هسته‎ای ایران را بمباران کرده‎اند و رفته‎اند. درست مثل همان کاری که در عراق و سوریه کردند.

ببینید:

حمله اتمی ایران به اسراییل چگونه خواهد بود؟