روزنامه ی امریکایی وال استریت ژورنال در مقاله ای تحت عنوان آلمان عاشق ایران است صراحتا آلمان را به خاطر آنچه همکاری اقتصادی با کشوری که آن را تحت حکومت ملاها خوانده است سرزنش کرده است.

این روزنامه می نویسد در سمیناری که اتاق بازرگانی ایران-آلمان در هامبورگ برگزار کرد، راه کارهای کمک به شرکتهای دو کشور در مقابل تحریمهای سازمان ملل مرد بررسی قرار گرفته است. این در حالی است که آلمان به عنوان بزرگترین صادرکننده اروپایی به ایران، قدرت اثرگذاری زیادی بر رژیم ایران دارد. اما برلین آگاهانه از این قدرت خود استقاده نمی کند. وال استریت ژورنال در انتهای مقاله ی خود با کنایه به طرفداران فراوان اوباما در آلمان، وظیفه ی نخست وی را مجبور کردن آلمان به جدی گرفتن تحریمها علیه ایران می داند.

لازم به ذکر است که بر طبق گزارشی که هفته نامه ی آلمانی اشپیگل (Der Spiegel) ماه گذشته منتشر کرد، حجم صادرات آلمان به ایران در سال ۲۰۰۸ در مقایسه با سال ۲۰۰۷ از ۲٫۵ بیلیون یورو به ۲٫۸ بیلیون یورو افزایش داشته است. وال استریت ژورنال در انتهای مقاله ی خود با کنایه به طرفداران فراوان اوباما در آلمان، وظیفه ی نخست وی را مجبور کردن آلمان به جدی گرفتن تحریمها علیه ایران می داند.

حجم صادرات آلمان به ایران از سال ۲۰۰۴ تا سال ۲۰۰۸

این هفته نامه در گزارشی که ۱۶ دسامبر ۲۰۰۸ منتشر کرد به بررسی اثر تحریمهای اقتصادی غرب و امریکا علیه ایران پرداخته است. اشپیگل اعتقاد دارد که تحریمهای اقتصادی امریکا و غرب علیه ایران نه تنها باعث ناامید شدن اسراییل و خشم آلمان شده است، بلکه حتی ایران را در نافرمانی علیه غرب مصمم تر ساخته است. دولت آلمان قصد دارد باراک اوباما را برای اعمال تحریمهای شدیدتری علیه ایران تشویق کند.
تحریمهای اقتصادی علیه ایران، آلمان را در موقعیت حساسی قرار داده است. از طرفی این تحریمها کارکرد موثری در دست کشیدن ایران از برنامه های اتمی اش نداشته اند، از سویی دیگر همان طور که محمد البرادعی اشاره کرده است، این تحریمها باعث متحد شدن مخالفان رژیم، در حمایت از دولت تحت تحریم شده است.
در مورد موضوع ایران، هیچ کشوری همچون آلمان زیر ذره بین قرار ندارد. از سویی آلمان پیوندهای اقتصادی محکمی با ایران دارد، و از سوی دیگر آلمان هرگز درمورد حق وجود کشوری به نام اسراییل حاضر به کوتاه آمدن نیست. حقی که از طرف ایران بارها تهدید شده است. در این رابطه سفیر اسراییل در آلمان هفته ی گذشته طی اظهارنظری غیردیپلماتیک گفت: “آلمان یک کارهایی برای منزوی کردن ایران انجام می دهد، اما این کارها بدون شک کافی نیست.”

اشپیگل به عنوان نمونه به آقای مارتین هرنکنخت اشاره می کند که مالک یک یک شرکت معظم تونل سازی در آلمان است. وی در طول ۳۰ سال حیات شرکتش تقریبا در هر کشوری فعالیت داشته است. ایران شاید تنها کشوری باشد که این شرکت به آن راه پیدا نکرده است. این شرکت شش ماه است که منتظر پاسخ مقامات آلمانی برای درخواست اجازه ی کار در پروژه ی تونل سازی ای در ایران می باشد. این در حالی است که هیچ چیز درمورد قوانین تجارت با ایران روشن نیست. ایران همچنان به غنی سازی اورانیوم می پردازد، در حالی که در سوی دیگر سازمان ملل تحریمهای هدفداری را علیه این کشور تصویب می کند. هرچند تجهیزات حفاری تونل صراحتا در فهرست اقلام تحریمی وجود ندارند، این امکان وجود دارد که از این تجهیزات زیرزمینی برای امور نظامی استفاده شود. اگر این شرکت موفق به حضور در این پروژه ی چند ده میلیونی بشود، این پیام به جهان مخابره خواهد شد که آلمان چندان در تحریمها علیه ایران جدی به نظر نمی رسد.