کلینیک مجانی یک پزشک ایرانی در امریکا

۲۳ نظر »

maliheh-logoدکتر منصور امام که سالها قبل به امریکا مهاجرت کرده بود، دست به کار بزرگی زده است که تحسین رسانه ها و جامعه پزشکی امریکا را به همراه داشته است.وی در سال ۲۰۰۵ کلینیکی در شهر Salt Lake City ایالت یوتای امریکا تاسیس کرد که تمام خدماتش مجانی ارائه می شود.

این کلینیک با توانایی پذیرش ۱۵۰ بیمار در روز ۱۲ می ۲۰۰۵ و با حضور فرماندار ایالت یوتا جان هانتسمن آغاز به کار کرد. این درمانگاه تقریبا ۵۰۰ تلفن در روز دریافت می کند و در نخستین سال فعالیتش بیش از ۹۰۰۰ پذیرش بیمار داشته است.

سازمان غیر دولتی و غیر انتفاعی Profiles in Caring در ویدئوی بالا معرفی دکتر امام را اینگونه آغاز می کند:

علی رغم همه بحثهایی که حول و حوش مهاجران وجود دارد، ما به معرفی چهره ای می پردازیم که شما را برای چند لحظه وادار به سکوت می کند. شما را دعوت به فکر کردن می کند. داستان مهاجری از ایران که به امریکا آمد، پزشک شد و سپس همه اینها را رها کرد، تا به کاری دست بزند که برای بقیه مفید باشد.

خانم لین مارتین که همسرش را از دست داده است هرگز تصور نمی کرد روزی فرابرسد که توانایی خرید بیمه را نداشته باشد. وی با بغضی در گلو نه تنها سپاسگزار خدمات مجانی کلینیک ملیحه است، مهربانی دکتر امام را غیرقابل باور توصیف می کند.
سعید زمانی فر بیمار ایرانی کلینیک ملیحه در حالی که نمی تواند از بغض خود در آغوش دکتر اسکار دنیل بلوث -دندانپزشک داوطلب این درمانگاه- جلوگیری کند می گوید: من به جان پسرانم سوگند می خورم که روزی نیست دکتر امام را برای خدماتی که ارائه کرده است دعا نکنم.

دکتر امام کیست؟

دکتر منصور امام در ایران و در شهر دزفول متواد شد و زمانی که نوجوان بود به همراه خانواده اش به امریکا آمد. او از زمان نوجوانی رویای پزشک شدن و مداوای مجانی مردم را در سر داشت. وی می گوید:

من فکر می کنم اگر شما رویای درستی در سر داشته باشید و بر روی آن رویا تمرکز کنید، همه آنچه در سر می پرورانید به وقوع خواهد پیوست.

وی اکنون پزشکی با بیش از ۱۵ سال سابقه کار است. دکتر امام در سخنرانی روز افتتاحیه mansoor-emam پس از این که این روز را بهترین روز زندگی خود می نامد، با چشم در چشم شدن با همسرش سپیده به یاد می آورد که اشتباه کوچکی از او سرزده است. سپس بلافاصله با لبخندی بر لب روز افتتاحیه کلینیک را دومین روز بزرگ زندگی خود [پس از روز ازدواج] قلمداد می کند!
دکتر امام می گوید در روز افتتاحیه کلینیک وقتی به سمت خانه می رفتم، با خودم می گفتم: اگر امروز من بمیرم، خوشحالم که ماموریتم را به پایان رسانده ام.
وی اعتقاد دارد که خدمات درمانی یک حق است و نباید آن را یک امتیاز تلقی کرد.

مشارکت یک ایرانی مهاجر دیگر

بسیاری از تجهیزات و همچنین هزینه های سال نخست این درمانگاه توسط بنیاد خیریه یک ایرانی دیگر به نام خسرو سمنانی تامین شده است.خسرو سمنانی و همسرش غزاله سمنانی در آغاز به کار این کلینیک حدود ۴۰۰,۰۰۰ دلار به این کلینیک کمک کردند.

خسرو سمنانی دوست قدیمی دکتر امام است که در سال ۱۹۶۸ به امریکا مهاجرت کرد. وی متواضعانه کمکهای خودش را به این پروژه ناچیز می شمارد و خود را تنها یک دنباله روی راه دکتر امام می داند.

semnani

آقای سمنانی نام این درمانگاه را از نام مادربزرگش که بسیار او را دوست دارد، برداشته است.maliheh-adbollahi

او می گوید مادربزرگش ملیحه عبداللهی یا “مادر جون” به عنوان یک مومن واقعی کسی بود که وی را با مفاهیمی مانند کمک به همنوع آشنا کرد و به وی یادآور شد که خداوند نیکوکاران را بسیار دوست دارد.

او خاطرنشان می کند که این پروژه به وضوح نشان می دهد که اقدامات بشردوستانه فرامرزی و جهانی است.

شعار درمانگاه ملیحه یک جمله است:

جایی که یکی دلواپست هست

البته افراد و شرکتهای دیگری نیز در ساخت و راه اندازی این درمانگاه مشارکت داشته اند. به عنوان مثال شرکت ساختمانی John Holmes ساخت مجانی ساختمان این درمانگاه را به عهده گرفت.

بسیاری از کارکنان این درمانگاه را نیز پزشکان و پرستارانی تشکیل می دهند که داوطلبانه مشغول به کار هستند. متخصصانی در رشته های مختلف پزشکی از جمله کاردیولوژی، اورولوژی، روانشناسی، پزشکی اطفال و حتی رشته های غیرمرتبط تر از جمله مشاوران مالی و مددکاران اجتماعی و مترجمان به صورت کاملا داوطلبانه در این درمانگاه با دکتر منصور امام همکاری می کنند.

ویژگی منحصر به فرد دیگر کلینیک ملیحه این است که برخلاف بسیاری از کلینیکهای دیگر که از دولت کمکهای مالی دریافت می کنند، این کلینیک به کمکهای دولتی وابسته نیست. تنها کمکی که این کلینیک دریافت می کند، واکسن خردسالان است که توسط ایالت یوتا تامین می شود.

درحالی که تمام خدمات این درمانگاه به صورت رایگان ارائه می شود، و همه می توانند از این خدمات بهره مند شوند، هدف اصلی خدمات این درمانگاه افرادی هستند که درآمدشان نه آن قدر کم است که تحت پوشش کمکهای دولت امریکا از جمله Medicaid قرار بگیرند، و نه آن قدر زیاد است که توانایی مالی خرید بیمه شخصی را داشته باشند.


منبع:

GoodTube: گزارش ویدیئویی بالا از Profiles in Caring
Desert News: گزارشی از آغاز به کار کلینیک ملیحه
Desert News: گزارشی از یک سالگی کلینیک ملیحه


ببینید:
یوتیوب: گزارشی از کلینیک ملیحه
وب سایت رسمی کلینیک ملیحه: برای ارسال کمک مالی به این کلینیک به اینجا بروید
Sutherland Institute: عکسهای مراسم اهدای جایزه به خسرو سمنانی به خاطر فعالیتهای خیریه
بی بی سی فارسی: تحلیلی بر فیلم مستند سیکو ساخته مایکل مور. این فیلم به مشکلات مردم امریکا در خرید بیمه خدمات درمانی می پردازد
تایم: گزارشی از مشکلات بهداشتی و درمانی مردم امریکا

هاآرتص: تاریخ با موشکهای قسام آغاز نشد

۸ نظر »

روزنامه ی اسراییلی هاآرتص در مقاله ای که ۱۴ ژانویه ۲۰۰۹ تحت عنوان “تاریخ با موشکهای قسام آغاز نشد” منتشر کرد، به بیان واقعیاتی درطی حوادث ۶۰ سال گذشته و عملکرد رسانه های اسراییلی پرداخت. اتفاقاتی که منجر به اتفاقات امروز در غزه شده اند. ترجمه کامل این مقاله در پی می آید.

هرچند برای ما اسراییلیها مبدا اتفاقات همواره زمانی است که فلسطینیها ما را مورد آزار و اذیت قرار می دهند، تاریخ برای ما با موشکهای قسام آغاز نشد. آزار و اذیتهایی که رنج ناشی از آن پس از مدتی خارج از عوامل سبب سازشان مورد بررسی قرار می گیرند. ما تصور می کنیم هرچقدر فلسطینیها را بیشتر آزار دهیم، آنها بهتر از اشتباهات خود درس می گیرند و ما به هدف خود می رسیم. درحالی که درسهایی که خودمان باید فرابگیریم همواره مورد بی اعتنایی قرار می گیرند.

امیره هاص

خط مشی رسانه های اسراییلی، را می توان چنین خلاصه کرد: به مخاطب اطلاعات کمتر بده. مخاطب را با حقایق کمتری آشنا کن، و به او اخبار کلی و با جهت گیری خاص ارائه کن. البته این خطی مشی خوبی است که شاهکارهای ما را به رخ جهانیان نمی کشد! شاهکارهایی از جمله: کودکان کشته شده و جنازه های رها شده در زیر خرابه ها، دخترکانی که پاهایشان را به دلیل زخمهای ناشی از سلاحهای ما از دست داده اند، پدران بینوایی که زارزار گریه می کنند، ساکنان خانه هایی که همه چیزشان را از دست داده اند، زخمهای وحشتناک ناشی از گازهای اشک آور، ده ها هزار نفر از ساکنان فلسطینی که به زور از سرزمینشان تبعید می شوند و در پناهگهای کوچکی به زور اسکان داده می شوند.

از زمانی که دولت [خودگردان] فلسطینی تشکیل شده است، دستگاه خبری اسراییل تلاش بسیاری در بزرگنمایی تهدید نظامی آنها داشته است. وقتی که آنها سلاح خود را از سنگ به تفنگ، از کوکتل مولوتف به عملیات انتحاری، از بمبهای جاده ای به موشکهای قسام، از موشکهای قسام به موشکهای گرادز، و یا از سازمان آزادیبخش فلسطین به حماس، ارتقا دادند ما با چهره ای حق به جانب فریاد زدیم:
دیدی گفتم! اونها ضد یهود هستند!

و با استناد به همه این اتفاقات حملات خودمان را توجیه کردیم. هرچند در فرهنگ لغات من، واژه ای برای توصیف آنچه اسراییل را به حملات فاجعه بار امروزش منتهی کرد پیدا نمی شود، می خواهم بگویم اصلی ترین عامل برای این اتفاق “انزوای گام به گام نوار غزه” بود. انزوای غزه ساکنان آن را تبدیل به موجودواره هایی کرد که نه اسمی از خود داشتند و نه آدرسی، به جز آدرس افراد محاصره کننده آنها. آنها تبدیل به مردمانی بدون تاریخ شدند.

نکته قابل توجه دیگر این است که آغاز محاصره غزه نه آن زمانی بود که حماس کنترل شریانهای امنیتی نوار غزه را در دست گرفت، و نه آن زمانی بود که گیلاد شالیط دستگیر شد. آغاز محاصره حتی زمانی نبود که حماس در انتخابات فلسطین به پیروزی رسید. این محاصره در سال ۱۹۹۱، یعنی پیش از عملیات انتحاری فلسطینیها آغاز شده بود. این محاصره از آن زمان پیچیده و پیچیده تر شده است تا سال ۲۰۰۵ که به اوج خود رسید. در حالی که دستگاه رسانه ای اسراییل با خرسندی تمام با عدم انعکاس این مسائل، چشم خود را بر روی حقایق روشن ماجرا بسته است. انزوا و محاصره غزه از سوی رسانه های اسراییلی به عنوان ضرورتهای نظامی اسراییل عنوان شدند. اما ما بچه نیستیم! [که این دروغها را باور کنیم] ما می دانیم که این ضرورتهای نظامی و دروغهای مکرر رسانه ای در جهت اهداف دولت اسراییل هستند. هدف اصلی اسراییل جلوگیری از محقق شدن ایده همزیستی دو کشور [اسراییل و فلسطین]در کنار هم بوده است. ایده ای که تمام دنیا بعد از اتمام جنگ سرد در سال ۱۹۹۰ بر روی آن به توافق رسیده بودند. این یک راه حل کامل نبود، اما به هرحال فلسطینیها هم با آن کنار آمده بودند.

غزه یک قدرت نظامی نیست که بتواند به همسایه کوچولو و عاشق صلح خود اسراییل حمله کند! غزه فقط سرزمینی است که اسراییل در سال ۱۹۶۷ به همراه کرانه باختری به اشغال در آورد. ساکنانش مردم فلسطین هستند که سرزمین مادریشان را در سال ۱۹۴۸ از دست داده بودند.

در سال ۱۹۹۳ اسراییل فرصتی طلایی داشت که به مردم دنیا اثبات کند، آنچه آنها درمورد ما می پندارند اشتباه است. نشان دهد که ما یک دولت اشغالگر نیستیم. ما کشوری نیستیم که ماهیتش بر مبنای تبعید مردم از خانه هایشان و دزدیدن زمینهایشان به منظور اسکان دادن یهودیان باشد. در دهه ۱۹۹۰ اسراییل این امکان را داشت که ثابت کند حوادث سال ۱۹۴۸ رویه همیشگی اش نیست. اما اسراییل این فرصت استثنایی را از دست داد و به جای آن به طرز ماهرانه ای به دزدی زمینهای فلسطینیان و اخراج آنها از خانه های خودشان، و فرستادن اجباری آنها به کمپهای اقامت اجباری ادامه داد.

و در این روزهای سیاه، اسراییل بار دیگر به جهانیان اثبات می کند که حوادث سال ۱۹۴۸ هنوز ادامه دارد!

* درمورد نویسنده: امیره هاص، ستون نویس روزنامه هاآرتص است که مدتی هم ساکن نوار غزه و کرانه باختری بود. وی که پدر و مادرش از بازماندگان هولوکاست هستند در اورشلیم متولد شده است. رشته تحصیلی او در دانشگاه عبری، تاریخ نازیسم است. فعالیتهای روزنامه نگاری، جوایز متعدد آزادی بیان از سازمانهای مختلف را برای امیره به ارمغان آورده است.


ببینید:
هاآرتص: امیره هاص به دلیل اقامت غیرقانونی در غزه، علی رغم ممنوعیت اقامت برای روزنامه نگاران توسط پلیس اسراییل بازداشت شد. (۰۲/۱۲/۲۰۰۸)


پی نوشت:
– درمورد نحوه نگارش فارسی نویسنده Amira Hass تردید دارم. جست و جوهایم در این مورد نتیجه نداد. لطفا اگر کسی در این مورد اطلاعاتی دارد، راهنمایی کند.

عنوان این مطلب در ابتدا این بود:

چگونه تجاوزهای اسراییل و دروغهای رسانه ها به حوادث امروز غزه منتهی شد؟

رفتار جنون آمیز مجری تلویزیونی در برنامه زنده مسابقه تلفنی

بدون نظر »


آدلا لوپس، مجری برنامه تلویزیونی مسابقه تلویزونی تلویزیون رومانی، وقتی دید کسی از بینندگان به برنامه تلفن نمی زند شروع به فریاد زدن و شکستن تلفن موجود در استودیو کرد. وی پس از جیغ و داد زدنهای فراوان، تلفن موجود در استودیو را برداشت و در حالی که بالا و پایین می پرید فریاد می زد “من می خوام این تلفن زنگ بخوره! به من زنگ بزنید، همین الان! همین الان!” این تلفن را خرد کرد. ویدئوی دو دقیقه ای زیر که روزنامه تلگراف آن را منتشر کرده است، عکس العملهای عجیب آدلا را در این برنامه نشان می دهد.

پس از این واکنش حیرت آور آدلا، مسوولان خشمگین تلویزیون رومانی بلافاصله آدلا را از کار اخراج کردند.
خانم لوپس که به مدت سه سال در این تلویزیون مشغول به کار بود، درمورد این اتفاق می گوید:

شاید من یک مقداری زیاده روی کردم. اما من واقعا می خواستم یکی به ما زنگ بزنه. فشار زیادی بر روی ما هست که بتونیم بینندگان را به تلفن زدن تشویق کنیم.

شورای نظارت کننده بر تلویزیون رومانی اما این اقدام مجری تلویزیونی را کاری سرگرم کننده تشخیص نداد و وی را به دلیل “نمایش بی دلیل خشونت” معادل تقریبا ۱۱۰۰ پوند جریمه کرد. این شورا همچنین این درجه بندی این برنامه را به X تغییر داد. این درجه بندی تلویزیون رومانی را ملزم به پخش برنامه بعد از ساعت ۱۰ شب می کند.


ببینید:
دیلی میرور: ویدئو

هاآرتص: اسراییل احزاب عرب را از حضور در انتخابات محروم کرد

۱ نظر »

| |

روزنامه اسراییلی هاآرتص در گزارشی که روز ۱۳ ژانویه ۲۰۰۹ از قول اسوشییتد پرس منتشر کرد نوشت کمیته مرکزی انتخابات اسراییل طی حکمی حضور کلیه احزاب عرب اسراییل را در انتخابات پارلمانی ماه آینده ممنوع اعلام کرد. این درحالی است که بر طبق آمار رسمی دولت اسراییل (پی دی اف) در سال ۲۰۰۷ تقریبا یک پنجم جمعیت ۷ میلیونی اسراییل را اعراب تشکیل می دهند. بدین ترتیب بزرگترین اقلیت اسراییل از حضور در پارلمان اسراییل منع می شود. این اتفاق در کشوری رخ می دهد که سالها است خود را به عنوان [تنها] دموکراسی منطقه خاور میانه معرفی کرده است.

این طرح که از سوی دو حزب تندروی دست راستی پیشنهاد شده بود، با حمایت قاطع اعضای کمیته مرکزی انتخابات همراه بود. اکثریت اعضای این کمیته اعتقاد دارند احزاب عرب نه تنها از تروریستها حمایت می کنند، بلکه در مواقعی دست به تحریک آنها می زنند. آنها همچنین اعتقاد دارند که احزاب عرب حتی وجود کشور اسراییل را به رسمیت نمی شناسند.

احزاب عمده عرب این تصمیم را یک رای نژادپرستانه می دانند و می خواهند علیه آن به دادگاه عالی اسراییل شکایت کنند. اقدامی که در آن شانس اندکی برای پیروزی دارند. هرچند روزنامه اورشلیم پست یادآور می شود که در سال ۲۰۰۳ حکم محرومیت حزب بلد از حضور در انتخابات ، از سوی دادگاه عالی اسراییل لغو شد.

نمایندگان عرب این کمیته پیش از رای گیری در حالی که فریاد می زدند این تصمیم یک تصمیم فاشیستی و نژادپرستانه است از این جلسه خارج شدند.

در این زمان بود که نایب رییس جلسه با نماینده احزاب عرب به درگیری فیزیکی پرداخت و این درگیری تا زمانی که یکی از افسران امنیتی آنها را جدا کرد ادامه داشت.

روزنامه نسبتا دست راستی اورشلیم پست در این رابطه می نویسد:

در هفته گذشته سه فراخوان جداگانه مبنی بر ممنوع کردن حزب [عرب] بلد از حضور در انتخابات تسلیم کمیته برگزاری انتخابات شده بود و این تصمیم در واقع پاسخی بود به این درخواستها.

در این مورد مایکل شرر، نویسنده مجله تایم نقطه نظر جالبی دارد. وی در مطلبی که در وبلاگ خود در مجله تایم منتشر کرد، ضمن کنایه زدن به این تصمیم اسراییل یادآور می شود که سالهای طولانی است که اسراییل به داشتن یک دموکراسی و پلورالیزم در منطقه خاور میانه به خود می بالد. وی این جمله را در وب سایت وزارت خارجه اسراییل یادآور می شود که:

در بسیاری از کشورهای عربی و ایران، حقوق اقلیت نادیده گرفته می شود. در حالی که اقلیت در اسراییل طبق قانون حقوقی برابر با همه ی مردم دارند. اقلیت اسراییلی از حقوق برابر قضایی نیز برخوردار هستند. این اقلیت حتی اجازه دارند که نماینده ی خود را به کنیسه [مجلس اسراییل] بفرستند.

وی با در کنار هم قرار دادن آن چه اسراییل ادعا می کند، و آن چه در عمل با این تصمیم دیده می شود، قضاوت را به عهده خواننده می گذارد.


ببینید:

هاآرتص: اسراییل حضور احزاب عرب را در انتخابات ماه آینده غیرقانونی اعلام کرد (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
اورشلیم پست: کمیته انتخابات احزاب عرب را از خضور در انتخابات محروم کرد (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
تایم: احزاب عرب از حضور در انتخابات اسراییل محروم شدند (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
وزارت خارجه اسراییل: مردمانی آزاد در سرزمین ما، دموکراسی در خاور میانه
اداره آمار و ارقام دولت اسراییل (پی دی اف): جمعیت اسراییل و جمعیت اعراب اسراییل

اورشلیم پست: ایران به حماس اجازه پذیرش آتش بس را نداد

بدون نظر »

روزنامه ی اسراییلی اورشلیم پست در گزارشی اختصاصی که ۱۲ ژانویه منتشر کرد مدعی شد مقامات ایران حماس را برای عدم پذیرش آتش بس تحت فشار قرار داده اند. متن زیر ترجمه ای است از قسمتهای مهم این خبر که تاکنون تنها در این روزنامه چاپ شده است.


یک مقام دولتی مصر در گفت و گوی تلفنی با روزنامه اورشلیم پست مدعی شد دلیل عدم پذیرش آتش بس از سوی حماس، تحت فشار قرار گرفتن از جانب ایران بوده است. وی می گوید دو مقام بلندپایه ایران در طی دیداری که اخیرا از دمشق داشتند، حماس را از پذیرش طرح صلح پیشنهادی مصر بر حذر داشتند. این مقام رسمی دولت مصر اعلام کرد دو فرستاده سیاسی ایران یعنی علی لاریجانی و سعید جلیلی در دیداری که با خالد مشعل، رهبر حماس، و رمضان شلاه، رییس سازمان جهاد اسلامی، مانع از پذیرش طرح صلح توسط حماس شدند.علی لاریجانی و خالد مشعل (Reuters)
این اظهارات پس از ملاقات مقامات حماس با یک مقام بلندپایه اطلاعاتی مصر در قاهره درمورد راه های پایان بخشیدن به درگیریها بیان شد. در این ملاقات مقامات حماس بار دیگر عدم علاقه ی خود را به پذیرش آتش بسی که اسراییل را ملزم به بازکردن تمام مرزهای نوار غزه نشود اعلام کردند. یک سخنگوی حماس همچنین مخالفت خود را با حضور نیروهای بین المللی در نوار غزه اعلام کرد.
این مقام اطلاعاتی مصر به اورشلیم پست گفت:

به محض این که ایران از طرح صلح پیشنهادی مصر مطلع شد، دو نماینده ی سیاسی خود را به دمشق فرستاد تا در یک عملیات سیاسی فوری از پذیرش آتس بس توسط حماس جلوگیری کند.

وی چنین ادامه می دهد:

ایران همچنین حماس را به قطع تامین سلاح و کمکهای مالی درصورت پذیرش آتش بس تهدید کرد. ایران می خواهد با اسراییل و امریکا به طور رو در رو در جنگ باشد. ایران این جنگ رودر رو را از طریق حماس در فلسطین و حزب الله در لبنان انجام می دهد.

وی ایران را به داشتن استانداردهای دوگانه درمورد بحران خاور میانه نیز متهم می کند. چرا که ایران در حالی وانمود می کند که در این جنگ در کنار فلسطینیان حضور دارد که تاکنون حتی یک گلوله علیه اسراییل شلیک نکرده است. ادامه ی این جنگ آن چیزی است که تهران می خواهد. چرا که توجه افکار عمومی دنیا را از برنامه های هسته ایش منحرف می کند.
مقدی خلیلی، تحلیلگر مصری امور خاور میانه نیز اعتقاد دارد حماس نه تنها با عدم پذیرش آتش بس امنیت ملی مصر را به خطر انداخت، بلکه با این اقدام رویای مردم فلسطین را برای داشتن کشور فلسطین نابود کرد. حماس با قبول کردن پیشنهاد ایران در این مورد، به ایران اجازه ی پیشروی تا مرزهای شرقی مصر را داد. حماس همان با این ماجراجوییهای بی نتیجه همان کاری را می کند که حزب الله در لبنان انجام می دهد.


ببینید:

مجله یو اس نیوز: حماس آتش بس پیشنهادی مصر را با اسراییل نپذیرفت (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)
گاردین: حماس درخواست سازمان ملل را برای آتش بس نپذیرفت (۰۹/۰۱/۲۰۰۹)
رویترز: ملاقات لاریجانی با خالد مشعل در دمشق (۰۷/۰۱/۲۰۰۹)
بی بی سی: آخرین خبر از حمله اسراییل به غزه: اسراییل درحال پیشروی به منطقه پرجمعیت غزه است (۱۲/۰۱/۲۰۰۹)

نیویورک تایمز: همه ی حقایقی که درمورد غزه نمی دانید

۱۱ نظر »

روزنامه ی امریکایی نیویورک تایمز در مقاله ای که ۷ ژانویه ۲۰۰۹ منتشر کرد، حقایقی را درمورد غزه و جنگ اسراییل و حماس در غزه بازگو کرد که بسیار با آنچه تاکنون در رسانه های مختلف در این روزها بازتاب داده می شوند، متفاوت است. متن زیر ترجمه ای است از این مقاله.


تقریبا همه ی آنچه شما از غزه می دانید اشتباه است. در زیر حقایقی از غزه و حمله ی اسراییل به نوار غزه را خواهید دید که کمت در رسانه ها انعکاس داده می شوند.

۱- درمورد مردم غزه:

اکثریت مردم غزه نه به اختیار خود، بلکه به اجبار در این منطقه سکنی گزیده اند. بسیاری از جمعیت ۱٫۵ میلیونی غزه که به زحمت در سرزمینی با مساحتی کمتر از ۳۶۰ کیلومتر مربع اسکان داده شده اند در اصل به شهرها و روستاهای خارج از غزه تعلق دارند. شهرهایی مثل اشکلون و برشبا. آنها به اجبار توسط ارتش اسراییل به غزه کوچانده شدند.

۲- درمورد اشغال غزه:

مردم غزه از زمان جنگهای شش روزه ی سال ۱۹۶۷ تحت اشغال اسراییل زندگی کرده اند. به باور بسیاری از مردم، علی رغم خروج نیروهای اسراییلی از نوار غزه در سال ۲۰۰۵، این کشور همچنان یک نیروی اشغالگر در غزه محسوب می شود. چرا که اسراییل همچنان راه های دسترسی، صادرات و واردات غزه را در اختیار خود دارد. اسراییل بر هر آنچه از طریق آسمان و دریا به غزه وارد و از آن خارج می شود نظارت دارد. نیروهای اسراییلی هر وقت تمایل داشته باشند می توانند وارد نوار غزه بشوند. لازم به ذکر است که بر اساس معاهده ی چهارم ژنو، اسراییل به عنوان نیروی اشغالگر مسوولیت رفاه مردم غیرنظامی را بر عهده دارد.

۳- درمورد محاصره نوار غزه:

محاصره ی نوار غزه، که با حمایت امریکا و اتحادیه اروپا انجام شده است، پس از پیروزی حماس در انتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین در ژانویه ۲۰۰۶ شدیدتر شد. سوخت، الکتریسیته، واردات، صادرات و رفت و آمد مردم به و از نوار غزه به قدری دچار مشکل شده است، که سلامتی مردم، سیستم فاضلاب، و حمل و نقل را با تهدیدهای جدی مواجه کرده است.

محاصره ی غزه توسط اسراییل منجر بیکاری،  فقر مطلق، و سوء تغذیه ی ساکنان آن شده است. این مشکلات، ارمغان حمایتهای ضمنی سازمان ملل متحد از مجازات شهروندان غیرنظامی است. کسانی که فقط می خواهند از حقوق دموکراتیک برخوردار باشند.

New York Times

تصویر از: New York Times

۴- درمورد آتش بس:

لغو محاصره، به همراه توقف پرتاب راکت، یکی از کلیدی ترین واژه های آتش بس ماه ژوئن بین اسراییل و حماس بود. این توافق منجر به کاهش چشمگیر راکتهای حماس از صدها راکت در ماه می و ژوئن به تنها ۲۰ راکت در ۴ ماه پس از آن شد. (بر طبق آمار و ارقام دولت اسراییل). این آتش بس تنها زمانی شکسته شد که نیروهای اسراییلی حمله ی همه جانبه ی هوایی و زمینی خود را علیه حماس در اوایل ماه نوامبر آغاز کردند. شش تن از نیروهای حماس در این حملات کشته شدند.

۵- درمورد جنایات جنگی:

کشتن شهروندان غیرنظامی، چه توسط حماس و چه توسط اسراییل، می تواند جنایت جنگی قلمداد شود. جان هر انسانی ارزشمند است. اما آمار و ارقام در این مورد بسیار گویا هستند. تقریبا ۷۰۰ فلسطینی که اغلب آنان شهروندان عادی و غیرنظامیان هستند، از لحظه ی شروع درگیریها در پایان سال گذشته کشته شده اند. در مقابل، تنها ۱۲ اسراییلی در طی همین مدت کشته شده اند. بدون شک مذاکره راه موثرتری برای مقابله با راکت پراکنی و خشونت است. اگر اسراییل به مفاد موافقت نامه ی آتش بس در ماه ژوئن پایبند بود و بر طبق آن به محاصره ی نوار غزه پایان داده بود، شاید امروز ما شاهد این درگیریها نبودیم.

***

جنگی که ما امروز در غزه نظاره گر آن هستیم، در واقع هیچ ارتباطی با راکتها [ی حماس] ندارد. همان طور که هیچ ارتباطی به سیاست مهار حماس توسط اسراییل ندارد. بر خلاف آن چه رسانه های اسراییلی شاید به شما باورانده اند.

شاید سخنان افشاگرانه ی موشا یالون در سال ۲۰۰۲، که در آن زمان سرپرست نیروهای دفاعی اسراییل بود، جالبتر باشد. وی گفت:

فلسطینیها باید مجبور به درک این حقیقت با گوشت و پوستشان شوند که آنها بی تردید مردمانی شکست خورده هستند.


ببینید:

تلگراف: سیاستمداران اسراییلی درمورد حملاتشان به غزه دروغ می گویند (۲۹/۱۲/۲۰۰۸ )

وبلاگ بامدادی: پنج دروغ بزرگ اسرائیل درباره‌ی حمله به غزه که ترجمه ای است از این مطلب (۰۴/۰۱/۲۰۰۹)

پیوند در بالاترین

اقدام به فرار دو کودک عاشق پیشه آلمانی به افریقا برای ازدواج با یکدیگر!

۷ نظر »

روز گذشته  بی بی سی گزارش کرد که یک  پسربچه شش ساله به نام میکا و نامزد پنج ساله اش به نام آنابل در حالی که قصد سفر به افریقا را برای ازدواج با یکدیگر در روز نخست ژانویه داستند، توسط پلیس متوقف شدند. این زوج در حالی قصد سفر بدون پاسپورت و هیچ پولی را داشتند، که برای مراسم ازدواجشان فکر همه چیز را کرده بودند! آنها یک شاهد رسمی به نام آنا لنای ۷ ساله [خواهر آنابل] را به عروسی خود دعوت کرده بودند تا همراهشان در این سفر باشد.

این زوج اما پیش از آن که بتوانند، قصد خود را عملی کنند، در راه آهن هانوفر توسط پلیس متوقف شدند. این زوج جوان که بسیار عاشق یکدیگر هستند، دلیل انتخاب افریقا را برای ازدواج، گرم بودن آن بیان کردند. ایده ی این ازدواج رمانتیک در میهمانی حانوادگی جشن شب کریسمس شکل گرفت. زمانی که پسربچه ی داستان، میکا دو دختر دیگر را با گفتن داستانهایی از خاطرات تعطیلاتش به ایتالیا سرگرم کرد. صبح روز بعد اما اتفاق غیر منتظره ای رخ داد!

زوج خردسال آلمانی که قصد سفر به افریقا را جهت ازدواج داشتند

از چپ به راست:  آنابل (عروس خانم) آنا لنا (خواهر عروس خانم و شاهد ازدواج) – میکا (آقا داماد)  (AFP/GettyImages)

در حالی که همه ی اهل خانه در خواب بودند، سه کودک داستان، پس از حدود یک کیلومتر پیاده روی به ایستگاه ترم رسیدند. تنها زمانی که یکی از ماموران انتظامات متوجه شد، این سه کودک منتظر قطار برای فرودگاه هستند، پلیس خبردار و وارد عمل شد. اولین کاری که افسران پلیس کردند این بود که برای این بچه ها توضیح دادند بدون پول و بلیت آنها نمی توانند به جایی سفر کنند. در عوض به آنها اجازه دادند، بازدید کوتاهی از اداره پلیس انجام دهند، تا این که خانواده ی شان به آنها ملحق شود. آژانس خبری فرانسه می گوید: اگرچه فعلا برنامه ی ازدواجی در کار نخواهد بود، پلیس امکان رخ دادن این ازدواج عاشقانه را در افریقا و در آینده رد نکرد!


ببینید:

DayLife: عکس بزرگتر از این سه کودک
France24: گزارش شبکه ی فرانسه۲۴ از این اتفاق
Youtube: گزارش تلویزیونی از این اتفاق
پیوند در بالاترین

پخش پیام کریسمس احمدی نژاد از تلویزیون بریتانیا و واکنش تند مقامات این کشور

۱ نظر »

شبکه ۴ (Channel 4) تلویزیون بریتانیا در آستانه ی سال نوی ۲۰۰۹ میلادی در یک اقدام غیرمنتظره اعلام کرد محمود احمدی نژاد، رییس جمهور جنجالی ایران تبریک پیام کریسمس این شبکه را که به “پیام جایگزین کریسمس” معروف است ارائه خواهد کرد. این پیام در واقع پیام جایگزینی برای پیام کریسمس ملکه یا پادشاه است که از سال ۱۹۳۲ بی بی سی آن را پخش می کند. شبکه ۴ که یکی از شبکه های خصوصی و مستقل بریتانیا است از سال ۱۹۹۳ در روز کریسمس (۲۵ دسامبر/۵ دی) آنتن خود را در اختیار یک شخصیت ملی یا بین المللی قرار می دهد تا “صدایی متفاوت” از آنتن این شبکه کریسمس را به مسیحیان جهان تبریک بگوید.

پیام تبریک کریسمس ا�مدی نژاد از شبکه 4 تلویزیون بریتانیا سابقه ی انتخاب افراد در سالهای گذشته نشان می دهد که انتخاب افراد دعوت شده لزوما برمبنای محبوبیت و یا اهمیتشان در عرصه ی ملی یا بین المللی نیست. طیف این میهمانان بسیار متنوع و گوناگون است. دریک سوی این طیف نویسنده مشهور انگلیسی در سال ۱۹۹۳ قرار دارد و در سوی دیگر، کمدین هالیوودی الی جی (Ali G). و یا در سال ۲۰۰۲ مجری تلویزیونی و همسر ستاره سابق موسیقی راک، شارون اوزبورن پیام داد و سال گذشته سرباز بریتانیایی که دست خود را در جنگ افغانستان از دست داده بود این کار را بر عهده گرفت. این تنوع نشان می دهد، اگر بخواهیم به دنبال تنها یک دلیل برای این انتخابها باشیم، شاید بهترین دلیل خبرساز بودن این افراد در سال گذشته و یا بحث برانگیز بودن کاری که انجام داده اند باشد.

در این میان انتخاب دختری مسلمان به نام خدیجه روات در سال ۲۰۰۶ که تمام صورتش را با پوشیه پوشانده بود، از جنجالی ترین انتخابها بود. هرچند وی به دلایلی که هرگز اعلام نکرد، از حاضر شدن در این برنامه انصراف داد، شبکه ۴ دختر مسلمان دیگری را با همان نوع حجاب برای این کار انتخاب کرد و وی پیام جایگزین کریسمس را به مردم داد. سال ۲۰۰۸ (برای کریسمس ۲۰۰۹) هم این انتخاب چون اکثر انتخابهای سالهای گذشته بسیار خبرساز بود. از لحظه ای که مدیریت شبکه ۴ اعلام کرد، محمود احمدی نژاد، رییس جمهور ایران میهمان این شبکه برای تبریک سال نوی میلادی است، واکنشهای محافل خبری و سیاستمداران به این انتخاب آغاز شد. این انتخاب از این حیث قابل تامل است که وی در آخرین سال ریاست جمهوری خود با اقدامات بحث برانگیز خود در مدیریت برنامه هسته ای ایران و اظهارات جنجالیش درمورد یهودیان و هولوکاست چهره ی چندان محبوبی در جهان غرب به شمار نمی رود. این انتخاب به قدری حساسیت محافل غربی را برانگیخت که حتی تعطیلات سال نو باعث نشد سیاستمداران بریتانیایی خشم خود را از این قضیه ابراز نکنند. دولت بریتانیا بلافاصله ضمن حمله کردن به تصمیم شبکه ۴ در دادن فرصت به محمود احمدی نژاد برای صدور پیام کریسمس، این تصمیم را سبب ساز رنجش جامعه ی بین المللی خواند. یک سخنگوی وزارت خارجه ی بریتانیا با اشاره به دعوت احمدی نژاد به بازگشت به ریشه های مذهبی، حملات وحشتناک ضدیهود وی را یادآور می شود.

بی بی سی، حتی ساعاتی پیش از پخش این پیام تبریک، مواضع دولت و برخی از اعضای مجلس بریتانیا را منعکس کرد که جملگی نه تنها از در اختیارداددن این فرصت به محمود احمدی نژاد خوشحال نبودند، بلکه این اقدام شبکه ۴ را به شدت محکوم کردند. خانم لوییس المن، رییس جنبش یهودیان حزب حاکم کارگر که عضو مجلس این کشور نیز می باشد گفت: “من این اقدام شبکه ۴ را در تقدیم فضای غیرچالشی به یک متعصب خشک مغز خطرناک که هولوکاست را انکار می کند محکوم می کنم.” حزب محافظه کار نیز در حمله به این تصمیم شبکه ۴ از حزب رقیب خود پیشی گرفت. مارک پریچارد عضو محافظه کار دولت بریتانیا هم با طعنه زدن به این اقدام شبکه ۴ می گوید: “سال آینده چه کسی پیام سال نو را خواهد داد؟ دیوید ایروینگ [تاریح نگار نژادپرست و ضد صهیونیسم] یا رابرت موگابه [رییس جمهور زیمبابوه]؟” وی اعتقاد دارد که شبکه ۴ به مردی این فرصت را می دهد که قصد نابودکردن اسراییل و آزار دادن مسیحیان را در روز تولد مسیح دارد. انتقاد وی زمانی به تهدید نرمی علیه این شبکه تلویزیونی تبدیل می شود که وی می گوید: “این اقدام شبکه ۴ شاید باعث تجدید نظر در اعطای کمکهای مالی بیشتر به این شبکه شود.”

سفیراسراییل در بریتانیا نیز در این رابطه می گوید: “این اقدام شبکه ۴ یک رسوایی و شرمساری ملی برای بریتانیا است.” لازم به ذکر است که پیام کریسمس محمود احمدی نژاد از دو حیث با پیام سالهای گذشته متفاوت بوده است. اول این که بر خلاف سالهای گذشته که پیام جایگزین همزمان با پیام ملکه پخش می شد، این پیام چند ساعت بعد از پخش پیام ملکه از شبکه ۴ مخابره شد. دومین تفاوت این بود که امسال برای نخستین بار پیام به زبانی غیر از زبان انگلیسی و با زیرنویس انگلیسی پخش شد.


ببینید:
Channel 4: صفحه اختصاصی Channel 4 برای پیام احمدی نژاد.
ویکی پدیا: فهرست کسانی که پیام جایگزین کریسمس را داده اند.
تایمز: متن کامل پیام احمدی نژاد در تایمز (انگلیسی)
گاردین: خبر روزنامه گاردین در مورد پیام احمدی نژاد
تلگراف: خبر روزنامه تلگراف در مورد پیام احمدی نژاد

وال استریت ژورنال: آلمان عاشق ایران است

بدون نظر »

روزنامه ی امریکایی وال استریت ژورنال در مقاله ای تحت عنوان آلمان عاشق ایران است صراحتا آلمان را به خاطر آنچه همکاری اقتصادی با کشوری که آن را تحت حکومت ملاها خوانده است سرزنش کرده است.

این روزنامه می نویسد در سمیناری که اتاق بازرگانی ایران-آلمان در هامبورگ برگزار کرد، راه کارهای کمک به شرکتهای دو کشور در مقابل تحریمهای سازمان ملل مرد بررسی قرار گرفته است. این در حالی است که آلمان به عنوان بزرگترین صادرکننده اروپایی به ایران، قدرت اثرگذاری زیادی بر رژیم ایران دارد. اما برلین آگاهانه از این قدرت خود استقاده نمی کند. وال استریت ژورنال در انتهای مقاله ی خود با کنایه به طرفداران فراوان اوباما در آلمان، وظیفه ی نخست وی را مجبور کردن آلمان به جدی گرفتن تحریمها علیه ایران می داند.

Spiegel logo لازم به ذکر است که بر طبق گزارشی که هفته نامه ی آلمانی اشپیگل (Der Spiegel) ماه گذشته منتشر کرد، حجم صادرات آلمان به ایران در سال ۲۰۰۸ در مقایسه با سال ۲۰۰۷ از ۲٫۵ بیلیون یورو به ۲٫۸ بیلیون یورو افزایش داشته است. وال استریت ژورنال در انتهای مقاله ی خود با کنایه به طرفداران فراوان اوباما در آلمان، وظیفه ی نخست وی را مجبور کردن آلمان به جدی گرفتن تحریمها علیه ایران می داند.

German exports to Iran

حجم صادرات آلمان به ایران از سال ۲۰۰۴ تا سال ۲۰۰۸

این هفته نامه در گزارشی که ۱۶ دسامبر ۲۰۰۸ منتشر کرد به بررسی اثر تحریمهای اقتصادی غرب و امریکا علیه ایران پرداخته است. اشپیگل اعتقاد دارد که تحریمهای اقتصادی امریکا و غرب علیه ایران نه تنها باعث ناامید شدن اسراییل و خشم آلمان شده است، بلکه حتی ایران را در نافرمانی علیه غرب مصمم تر ساخته است. دولت آلمان قصد دارد باراک اوباما را برای اعمال تحریمهای شدیدتری علیه ایران تشویق کند.
تحریمهای اقتصادی علیه ایران، آلمان را در موقعیت حساسی قرار داده است. از طرفی این تحریمها کارکرد موثری در دست کشیدن ایران از برنامه های اتمی اش نداشته اند، از سویی دیگر همان طور که محمد البرادعی اشاره کرده است، این تحریمها باعث متحد شدن مخالفان رژیم، در حمایت از دولت تحت تحریم شده است.
در مورد موضوع ایران، هیچ کشوری همچون آلمان زیر ذره بین قرار ندارد. از سویی آلمان پیوندهای اقتصادی محکمی با ایران دارد، و از سوی دیگر آلمان هرگز درمورد حق وجود کشوری به نام اسراییل حاضر به کوتاه آمدن نیست. حقی که از طرف ایران بارها تهدید شده است. در این رابطه سفیر اسراییل در آلمان هفته ی گذشته طی اظهارنظری غیردیپلماتیک گفت: “آلمان یک کارهایی برای منزوی کردن ایران انجام می دهد، اما این کارها بدون شک کافی نیست.”

اشپیگل به عنوان نمونه به آقای مارتین هرنکنخت اشاره می کند که مالک یک یک شرکت معظم تونل سازی در آلمان است. وی در طول ۳۰ سال حیات شرکتش تقریبا در هر کشوری فعالیت داشته است. ایران شاید تنها کشوری باشد که این شرکت به آن راه پیدا نکرده است. این شرکت شش ماه است که منتظر پاسخ مقامات آلمانی برای درخواست اجازه ی کار در پروژه ی تونل سازی ای در ایران می باشد. این در حالی است که هیچ چیز درمورد قوانین تجارت با ایران روشن نیست. ایران همچنان به غنی سازی اورانیوم می پردازد، در حالی که در سوی دیگر سازمان ملل تحریمهای هدفداری را علیه این کشور تصویب می کند. هرچند تجهیزات حفاری تونل صراحتا در فهرست اقلام تحریمی وجود ندارند، این امکان وجود دارد که از این تجهیزات زیرزمینی برای امور نظامی استفاده شود. اگر این شرکت موفق به حضور در این پروژه ی چند ده میلیونی بشود، این پیام به جهان مخابره خواهد شد که آلمان چندان در تحریمها علیه ایران جدی به نظر نمی رسد.

واکنش کاربران دیگ به حمله اسراییل به یهودیان چگونه است؟

۵ نظر »

روز پنجشنبه چهارم دسامبر ۲۰۰۸، نیروهای پلیس اسراییلی طی یک حمله ی شدید ساکنان تعدادی از شهرکهای یهودی نشین را به زور از خانه هایشان بیرون کردند. این افرد کسانی بودند که در مقابل اخطارهای پیشین دولت اسراییل مببنی بر تخلیه ی خانه هایشان مقاومت می کردند. این اقدام دولت اسراییل بر مبنای حکم دادگاه قضایی عالی این کشور صورت گرفته بود.

عکس زیر که متعلق به خبرگزاری اسوشییتد پرس، است، یک افسر پلیس اسرائیلی را در حال کشیدن یک زن و دختر نوجوان اسرائیلی با خشونت هچه تمامتر بر روی زمین نشان می دهد. (عکس دیگری در این زمینه) این دو زن ساکن خانه ای در کرانه باختری شهر هبورن می باشند. روز پنجشنبه نیروهای امنیتی اسراییلی به یک خانه در شهر هبورن حمله کردند و مجبور به بیرون کردن ۲۵۰ نفر از افرادی شدند که با سنگر گرفتن در صخره های اطراف خانه و پرتاب تخم مرغ و مواد شیمیایی مقاومت می کردند. این حمله نخستین عملیات بزرگ کوچ دادن اجباری ساکنان شهرکهای یهودی نشین پس از عملیات خشونت آمیز سال ۲۰۰۶ بود که در آن صدها نفر زخمی شدند.

(Sebastian Scheiner)

عملیات اخراج اجباری ساکنان یک شهرک یهودی نشین در کرانه باختری (AP)

همان طور که توضیحات پای عکس اشاره می کند، اجرای این عملیات در اسراییل و سرزمینهای مورد بحث، عملیات جدیدی نیست و مسبوق به سابقه می باشد. ولی آن چه نظر مرا به این اتفاق به طور ویژه جلب کرد، بازتاب این عکس در وب سایت دیگ و نظرات کاربران این سایت بود. همان طور که ممکن است بدانید، سایت دیگ فضایی است شبیه سایت بالاترین و کاربران می توانند در پای لینکها نظر خود را بگذارند و همانند بالاترین، کاربران دیگر می توانند با توجه به سلیقه ی خود به نظرات مورد علاقه خود مثبت یا منفی دهند. سایت دیگ همچنین این امکان را فراهم می کند که بازدیدکننده یک لینک، نظرات را بر اساس محبوبیت مرتب کند.

دانستن بدون واسطه نظر مردم یک جامعه درمورد پدیده ها، بدون گذشتن از فیل.تری به نام رسانه های ارتباط جمعی، رویایی بود که با پدید آمدن اینترنت و سایتهای اجتماعی نظیر Digg، Facebook، Orkut دست یافتنی به نظر می رسد. با توجه به این که سایت دیگ یکی از پرطرفدارترین سایتهای اجتماعی است که در آن کاربران از سراسر دنیا دیدگاه های خود را به اشتراک می گذارند، دیدن نظرات این کاربران درمورد این موضوع خالی از لطف نیست. بدون شک، این نظرات به هیچ وجه نماینده نظرات مردم امریکا درباره ی بحران خاورمیانه به طور عام و این اتفاق به طور خاص نیست، مخصوصا این که این لینک تنها شامل ۳۷۰ نظر (تا کنون) می باشد که در مقایسه با لینکهای مورد بحث در دیگ، رقم متوسطی به نظر می آید. اما با توجه به کارکرد مشابه دیگ و بالاترین می توان آن را بازتاب دهنده ی تصویر بسیار کلی از تفکرات کاربران این سایت که عمدتا امریکایی هستند، درمورد این رخداد دانست. ضمن این که شما را دعوت به خواندن این نظرات می کنم، در زیر ترجمه بخشهایی از ۶ نظر محبوب پای این لینک را می آورم:

digg positive icon ۱- این افراد ساکنان این خانه نیستد. اینها متجاوز هستند.

digg positive icon ۲- آیا این همون روشیه که [نیروهای اسراییلی] در مقابل فلسطینیها در پیش می گیرند؟ نه! واستا بهت می گم! اونها اول ازهمه با یه تیر خلاصشون می کنند.

digg positive icon ۳- حالا دیگه وقتشه که اسراییلی ها یک کاری علیه این افراد انجام بدن. شاید این باعث بشه برگردند به کشور خودشون.

digg positive icon ۴- دزدیدن سرزمین مردم را بس کنید. باشه؟ ممنون. خدانگهدار!

digg positive icon ۵- به اونها گفته شد که باید از اونجا برن. بهشون فرصت کافی داده شد که با پای خودشون اونجا را ترک کنند. اونها خودشون خواستند که بمونند. اونها می دونستند با این کارشون مجبور به اخراج اجباری از خونه هاشون می شن. این اتفاق ناخوشایندیه، ولی به نظر نمی رسه که این اخراج، نامشروع باشه.

digg positive icon ۶- تو هم لابد مثل خیلی از همین رفقای امریکایی من هیچی در این مورد نمی دونی. در طول ۴۰ سال گذشته، اسراییل به طور غیرقانونی و به زور نیروی نظامی دست به اسکان اجباری شهروندان در کرانه باختری، نوار غزه و اورشلیم شرقی زده است. درحالی که همه این زمینها از طرف سازمان ملل به مردم فلسطین تعلق دارد. پیش از تاسیس اسراییل در سال ۱۹۴۸ همه آنچه ما اکنون به عنوان اسراییل می شناسیم به مردم فلسطین تعلق داشت. سرزمین که آنان برای تقریبا ۱۰۰۰ سال در آن سکونت داشتند… کاری که این سرباز در این تصویر انجام می دهد، در واقع وظیفه بین المللی وی برای اخراج اجباری ساکنان روستایی در کرانه باختری است که از نظر قوانین بین المللی به مردم فلسطین تعلق دارد. هرچند متاسفانه نیروهای دفاع اسراییل (یا آنچه که برخی آن را خطاب می کنند نیروهای جنگ اسراییل!) در مناطق دیگر در تضاد آشکار با کنوانسیون چهارم ژنو عمل می کنند و به عنوان نیروهای اشغالگر به تخریب تاسیسات و ساختمانهای مردم فلسطین می پردازند. کتابها و سایتهای زیادی وجود دارند که حقیقت را درمورد درگیریهای خاورمیانه افشا می کنند. اما متاسفانه به دلیل قدرت گروه های فشار اسراییلی بر کنترل رسانه ها، ما کمتر از آنها می شنویم. برخی از این منابع عبارت اند از:
http://www.ifamericansknew.org
http://www.palestineremembered.com
کتاب پاکسازی نژادی فلسطین تالیف نویسنده اسراییلی پروفسور ایلان پاپه

دیدن ۳ نظری که بیشترین رای منفی را از کاربران گرفته اند هم جالب هست:

digg negative icon ۳۷۱- برطبق این تصویر، تعریف تو از مهاجمان، زنان و کودکان بیچاره هست.

digg negative icon ۳۷۲- این خیلی ناعادلانه است. فلسطینیها هیچ وقت به سمت کسی شلیک نکرده اند، چون همیشه سرگرم موشک پرانی به اجتماعات مردمی بوده اند. اون هم وقتی که دیگه کارشون در منفجر کردن کافی شاپها تموم شده.

digg negative icon ۳۷۳- مردمی که تو این عکس هستند، مردم بینوا هستند.


ببینید:

گاردین ویدئویی از تیراندازی به دو فلسطینی توسط ساکنان هبرون در پی اخراج آنان از این شهر. (۰۵/۱۲/۲۰۰۸)گاردین ویدئویی از اخراج این افراد. ۳۰ نفر در این درگیریهای خشونت بار زخمی شدند. (۰۴/۱۲/۲۰۰۸)
گاردین اخراج زوج فلسطینی از خانه ای که ۵۰ سال در آن اقامت داشتند، پس از اقامت دادن به ساکنان جدید اسرائیلی. (۱۰/۱۱/۲۰۰۸)
تایم نویسنده درمورد رفتار غیردوستانه این ساکنان جدید، با ساکنان بومی فلسطینی می نویسد.  (۰۳/۱۱/۲۰۰۸)


Simplified Theme by Nokia Theme transform by TowFriend | Powered by Wordpress | Aviva Web Directory
XHTML CSS RSS